Bereik (informatica)
symbool het deel van de broncode aangeduid waarin dat symbool gedefinieerd is / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
In de informatica wordt met het bereik (gewoonlijk de scope) van een symbool het deel van de broncode aangeduid waarin dat symbool gedefinieerd is. Het beperken van de scope van een symbool maakt het mogelijk dezelfde naam meermaals te gebruiken zonder dat verschillende definities met elkaar in conflict komen. Een andere belangrijke reden is, dat door de scope van een symbool te beperken de interne werking van een deel van een programma of programmabibliotheek kan worden verborgen zodat ongewenste linkage kan worden uitgesloten. Een bekend voorbeeld voor het beperken van een scope zijn lokale variabelen, die alleen binnen de procedure waarin ze zijn gedefinieerd geldig zijn, maar ook namespaces zijn bedoeld om het bereik van een symbool te beperken.
Aan welke regels het bereik van een symbool is onderworpen, verschilt van taal tot taal, maar veelal[1] wordt de scope gegeven door het blok waarin het symbool is gedefinieerd.