Veenbrandcultuur
oude manier om hoogveengronden te bemesten / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De veenbrandcultuur, ook boekweitbrandcultuur genoemd, is een oude manier om hoogveengronden te bemesten en zo voor de verbouw van boekweit en andere gewassen zoals raapzaad, haver, rogge en aardappels gereed te maken.
Deze manier van in cultuur brengen van woeste gronden is in onder meer Noord-Nederland en Noord-Duitsland in de hoogveengebieden tussen 1700 en 1900 in gebruik geweest ten behoeve van vooral de boekweitteelt. Het was een vorm van zwerflandbouw. Rond 1900 werd deze wijze van werken verdrongen door modernere landbouwmethoden en de afgraving van het hoogveen ten behoeve van brandstof en turfstrooisel.