Verlamming (seksualiteit)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Verlamming, verstijving of tonische immobiliteit[1] is een natuurlijke lichamelijke overlevingsreactie die automatisch geactiveerd kan worden door de hersenen van een persoon die zich bedreigd voelt door seksueel geweld. Tijdens de verlamming kan men zich niet bewegen en ook niets zeggen, totdat men zich weer veilig genoeg voelt. Deze overlevingsreactie is een reflex; zij treedt automatisch op zonder dat men daar bewust voor kiest en zonder dat men haar kan tegenhouden. Verlamming is een overlevingsreactie die de hersenen op het lichaam kunnen toepassen, zodra alle andere opties om het seksueel geweld te vermijden (voorkomen, voorzichtig zijn, vluchten, vechten en vrede bewaren) zijn afgevallen.[2][3]
In de moderne wetenschap is steeds meer bekend over wanneer, hoe en waarom verlamming optreedt. Het maatschappelijk bewustzijn over verlamming is echter nog beperkt, wat negatieve gevolgen heeft voor zowel het voorkomen, het bestraffen als het verwerken van seksueel geweld. Verlamming wordt soms ook wel bevriezing (Engels: freezing) genoemd, hoewel deze woordkeuze door wetenschappers liever wordt vermeden om verwarring te voorkomen.[noot 1]