Veteranenmedaille
Frankrijk / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Veteranenmedaille werd op 16 april 1771 door Lodewijk XV van Frankrijk ingesteld. De officiële naam was médaillon des Deux épées[1] maar de medaille is bekend geworden als médaillon de Vétérance.
Het initiatief voor de instelling van een dergelijke onderscheiding was uitgegaan van de minister van Oorlog, de Markies de Monteynard.
De onderscheiding was bestemd voor de onderofficieren en soldaten van de landmacht die niet voor de voor katholieken bestemde Orde van de Heilige Lodewijk en ook niet voor het voor protestantse militairen gedachte Militair Instituut in aanmerking kwamen. In het Frankrijk van de 18e eeuw was een ridderorde uitsluitend voor de officieren en edellieden, de officieren waren bijna allemaal van adel, gedacht. Op 26 mei 1771 werd vastgelegd dat ook de gardisten, officieel de "troupes de la Maison du Roi" genoemd voor het Médaillon de Vétérance in aanmerking kwamen. Op 25 december 1774 breidde de koning de kring van gerechtigden uit tot de matrozen en onderofficieren van de marine[2].
De medaille werd steeds met een "brevet", een diploma, uitgereikt.
De Franse regering koos ervoor om de deze onderscheiding niet als "medaille" te benoemen. De Franse overheid bleef ook toen het stoffen veteranenmedaillon al lang in een ovale metalen medaille was veranderd steeds van een "medaillon" spreken.