Wahabisme
stroming in de islam / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Het wahabisme, wahabbisme of wahhabisme (ook wel Salafisme) is een stroming in de islam die Mohammed ibn Abd al-Wahhaab (1703-1792) predikte vanuit de Najd in Saoedi-Arabië in de 18e eeuw. De stroming die zich sterk tegen de mainstream islam keert wordt vaak geassocieerd met het Hanbalisme, maar dit is geen correcte associatie, want er zijn ook Malikieten, Hanafieten en Sjafieten die de oproep van Muhammad ibn Abd al Wahhaab volgen. De stroming is een nieuwe stroming, een zogenaamde hervorming naar de volgens hen originele en pure vorm van Islam. Het wordt vaak beschreven als een reformistische beweging dat het pure Monotheisme (Tawhied) wilde terugbrengen[1]. De Najdi zending (da'wah al Najdiyyah) en wordt sinds de 18e eeuw actief verspreid; eerst op het Arabische schiereiland, maar sinds de jaren 1960-70 door de gehele islamitische wereld. De geleerden die deze stroming prediken hebben al vanaf de tijd van Muhammad Ibn Abd al-Wahhaab, door onder andere onderlinge huwelijken, een nauwe band met het Saoedische koningshuis. De zendingsdrang van de wahabieten heeft enorm geprofiteerd van oliegeld om de verspreiding te bespoedigen.[2]
Geloof | |
---|---|
Eenheid van God · Profeten Gezonden geschriften Engelen · Dag des Oordeels | |
Praktiseren | |
Getuigenis · Gebed · Vasten Liefdadigheid · Pelgrimstocht | |
Stromingen | |
Soennisme · Sjiisme · Ahmadiyya Kharidjisme · Soefisme · Koranisme | |
Teksten en wetten | |
Feest- en gedenkdagen | |
Asjoera · Suikerfeest | |
Cultuur en samenleving | |
Architectuur · Kunst Moskeeën · Studies | |
portaal Islam |
Het is een beweging die veelal gezien wordt als fundamentalistisch, conservatief en puriteins. De stroming van Muhammad ibn Abd al Wahhaab bracht veel geleerden voort. Zijn werk en het werk van de andere Najdi geleerden is opgenomen in het boek ad-Durar as-Saniyyah fi al-Ajwibah an-Najdiyyah. Het wahabisme en Muhammad Ibn Abd Al Wahhaab kreeg niet alleen steun, maar ook kritiek, bijvoorbeeld van Sulayman Ibn Abd al-Wahhaab, de broer van Mohammed Ibn Abd al-Wahhaab.[3] De volgelingen worden door de tegenstanders wahabieten (wahhabiyya) genoemd, maar identificeren zich, ondanks genoemde kritiek, als soennieten en salafisten.
Het wahabisme heeft een enorme verwevenheid met het salafisme en beide zijn als termen onderling uitwisselbaar. Volgelingen noemen zichzelf eerder salafist dan wahabiet. Een deel van de salafisten is het echter niet eens met het Saoedische koningshuis dat als te pro-westers of onislamitisch wordt gezien.