Welf V
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Welf V (?, 1072 - Kaufering, 24 september 1120), bijgenaamd de Dikke, was een zoon van Welf I van Beieren en van Judith van Vlaanderen. Hij volgde (als Welf II) zijn vader op als hertog van Beieren in 1101.
Snelle feiten Hertog van Beieren, Periode ...
Welf II van Beieren | ||
---|---|---|
1072 - 1120 | ||
Hertog van Beieren | ||
Periode | 1101 - 1120 | |
Voorganger | Welf I | |
Opvolger | Hendrik de Zwarte | |
markgraaf van Toscane | ||
Periode | 1089 - 1095 als echtgenoot van Mathilde | |
Voorganger | Bonifatius III van Toscane | |
Vader | Welf IV | |
Moeder | Judith van Vlaanderen |
Sluiten
Hij was in 1089 gehuwd met de 26 jaar oudere Mathilde van Toscane (1046-1115), dochter van markgraaf Bonifatius III van Toscane en van Beatrix van Opper-Lotharingen. In 1095 had de jonge markgraaf genoeg van het politiek-strategisch opgezet huwelijk.
Als hertog van Beieren zorgde Welf voor orde en vrede in zijn gebied, tegen de Liutpoldingers en de aartsbisschop van Salzburg in. In 1104 koos hij de zijde van Hendrik V en vergezelde hem naar de keizerskoning in Italiƫ in 1110/1111.