Welvaart is de mate waarin de behoeften met de beschikbare middelen kunnen worden bevredigd. Het is een kwalitatieve maatstaf. Men spreekt ook wel van welvaart in ruime zin.

Van de behoeften wordt aangenomen dat deze groter zijn dan de beschikbare middelen. Er is dus sprake van een tekort, ook wel relatieve schaarste genoemd.

Welvaart is niet direct meetbaar. Het bruto nationaal product wordt veelal als maatstaf gebruikt, omdat dit objectief meetbaar is. Het bnp per capita houdt geen rekening met inkomensverdeling en de ontwikkeling van natuurlijk kapitaal. Koopkrachtpariteit houdt wel rekening met internationale inkomensverdeling. De inkomensverdeling is van belang om een som te kunnen maken van de individuele behoeftebevrediging.

Indien sprake is van een indicator die meer aspecten dan inkomen alleen combineert wordt in het Engels gesproken van een "Measure of economic welfare". Vaak wordt de term welvaart gecombineerd met de term welzijn, om zo tot een brede definitie van positieve factoren in het leven van mensen te komen. Zodoende spelen ook vrije tijd en ontspanning en de ontwikkeling van natuurlijk kapitaal een rol in het begrip welvaart.

Verder zijn er naast gewone consumptie een aantal categorieën van behoeften, zoals de volgende:

• Ondernemerschap & Mogelijkheden: deel willen nemen aan het economisch of maatschappelijk verkeer.
• Governance: behoefte aan rechtsbescherming voor economische en niet-economische aangelegenheden.
• Onderwijs: behoefte aan hulp bij het omgaan met de complexe wereld.
• Gezondheid.
• Veiligheid: bescherming van lijf en eigendom, ook zonder toezicht.
• Persoonlijke vrijheid: behoefte aan vrijheid van meningsuiting, geloof en vereniging en aan zelfbeschikking.
• Sociaal kapitaal: behoefte aan sociale netwerken, relaties en sociale instellingen die het welbevinden van de leden van het land bevorderen.