Werelduurrecord (wielrennen)
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het werelduurrecord is een wielrenrecord waarbij de deelnemer op een wielerbaan een zo groot mogelijke afstand aflegt in een uur, op een UCI-goedgekeurde fiets. Het heeft veel overeenkomsten met de wielerdiscipline van het tijdrijden.
Geschiedenis
Toen Francesco Moser in 1984 het record van Eddy Merckx brak, gebruikte hij daarvoor een speciale fiets met een verbeterde aerodynamica, zo was de fiets onder andere voorzien van dichte wielen. De toepassing van steeds geavanceerdere aerodynamica werd in 1993 voortgezet door Graeme Obree die bij zijn werelduurrecordpoging gebruikmaakte van een tuk-positie, waarbij beide armen onder het lichaam zijn gevouwen en de renner met zijn borst op het stuur ligt. In de jaren hierna werd het werelduurrecord meermaals gebroken, mede door gebruik van extreme zithoudingen en aerodynamische monocoque carbon frames. In 2000 besloot de UCI het gebruik van extreme zithoudingen en geavanceerde frames bij werelduurrecordpogingen te verbieden en stelde beperkende eisen op aangaande de constructie van de frames en zithouding op de fiets. Alle werelduurrecords sinds die van Francesco Moser uit 1984 werden ondergebracht in een nieuwe categorie genaamd UCI Best Human Effort. Het gevolg hiervan was dat het werelduurrecord van Merckx uit 1972 in ere werd hersteld.
In 2000 deed Chris Boardman, houder van het UCI Best Human Effort-werelduurrecord, een aanval op het werelduurrecord op een traditionele fiets zoals die van Merckx. Hij fietste 49,441 km, een verbetering van Merckx' record met 10 m (0,02%). Dit record werd in 2005 verbroken door de Tsjech Ondřej Sosenka met 49,700 km.
In 2014 versoepelde de UCI de regels voor het werelduurrecord weer: bepaalde aerodynamische verbeteringen werden toegelaten, zoals dichte wielen en een ligstuur. Hierdoor kwam het werelduurrecord terug onder de aandacht van renners en fietsenfabrikanten, en verschillende renners ondernamen in de daaropvolgende periode een aanval op het werelduurrecord. Op 18 september 2014 scherpte de Duitser Jens Voigt het record aan tot 51,115 km. Op 30 oktober 2014 bracht de Oostenrijker Matthias Brändle in het World Cycling Center in het Zwitserse Aigle het werelduurrecord op 51,852 km.[1] De Australiër Rohan Dennis bracht het record op 8 februari 2015 op 52,491 km, op 2 mei volgde de Brit Alex Dowsett met 52,937 km. Op 7 juni 2015 ondernam Bradley Wiggins zijn langverwachte poging. De Brit zette in Londen het record op 54,526 km. Op 16 april 2019 bracht de Belg Victor Campenaerts in het Mexicaanse Aguascalientes het record op 55,089 km. Op 19 augustus 2022 werd het uurrecord aangevallen door de relatief onbekende Brit Daniel Bigham die werkt voor INEOS Grenadiers, hij zette het record scherper op 55,548 km.
Op 8 oktober 2022 scherpte Filippo Ganna het record aan naar 56,792 km, hiermee is hij de eerste renner die onder de nieuwe regels ook het UCI Best Human Effort-werelduurrecord heeft gebroken.
Records
Mannen
Vrouwen
Trivia
- Er zijn ook werelduurrecords op ligfietsen. Deze worden niet erkend door de UCI. Op 1 april 1934 besloot de UCI alle records die op een ligfiets werden gevestigd niet te erkennen en verbood het gebruik van de ligfiets in wedstrijden. De organisatie die deze records wel erkent en promoot is de WHPVA.
- Op 25 september 2015 vestigde Eddy Planckaert het werelduurrecord op een houten fiets in Rochefort. Hij fietste 11 kilometer, 932 meter en 94 centimeter. De poging voldeed niet aan de eisen van de UCI. Deze afstand werd op 29 september 2016 verbeterd tot 19,3 kilometer door een student van HoGent, Jonas De Brauwer.[3]
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
