Wet ruimtelijke ordening
wet / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Wet ruimtelijke ordening (Wro) was een Nederlandse wet die regelt hoe ruimtelijke plannen in Nederland tot stand komen en gewijzigd worden.
De wet is ingegaan op 1 juli 2008, tegelijk met de Invoeringswet Wet ruimtelijke ordening, waarin de oudere Wet op de Ruimtelijke Ordening (WRO) uit 1965 werd ingetrokken. Per 1 januari 2024 is de Wro vervallen en zijn de bepalingen overgenomen in de nieuwe Omgevingswet.
Zowel het Rijk, de provincies als de gemeente hebben de bevoegdheid om ruimtelijke plannen op te stellen. Hiervan is het bestemmingsplan het belangrijkste instrument, dat ook juridisch bindend is. Hoe de ruimtelijke plannen tot stand komen en gewijzigd worden, is geregeld in de Wet ruimtelijke ordening. Deze wet bepaalt de taken van de overheid en de rechten en plichten van burgers, bedrijven en instellingen. Indien er sprake is van meerdere samenhangende besluiten en plannen is het mogelijk de procedure te vereenvoudigen door middel van een coördinatieregeling.
De centrale gedachte van de Wro was "Decentraal wat kan, centraal wat moet". Provincies en gemeenten hebben met de Wro meer verantwoordelijkheden ten opzichte van de WRO. De bestemmingsplanprocedure is in de nieuwe wet teruggebracht van ruim een jaar naar 26 weken. Rijk en provincies kunnen kaders stellen waarbinnen de gemeentes kunnen opereren, met zogenoemde proactieve aanwijzingen.