Willem IV van Beieren
Hertog van Beieren / Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
Willem IV van Beieren (München, 13 november 1493 — aldaar, 7 maart 1550) was een zoon van hertog Albrecht IV van Beieren en Cunigonde van Oostenrijk. Hij volgde in 1508 zijn vader op als hertog van Beieren, tot 1511 onder voogdij wegens zijn minderjarigheid, en een tijd samen met zijn broer Lodewijk. Hij regeerde Beieren vanaf de Residentie van München.
Willem IV | ||
---|---|---|
1493-1550 | ||
Hertog van Beieren | ||
Periode | 1508-1550 | |
Voorganger | Albrecht IV | |
Opvolger | Albrecht V | |
Vader | Albrecht IV van Beieren | |
Moeder | Cunigonde van Oostenrijk |
Willem IV werd een van de hevigste tegenstanders van de Reformatie, die hij in zijn land niet toeliet. Samen met keizer Karel V nam hij in 1546-1547 aan de Schmalkaldische Oorlog deel, maar slaagde er niet in het keurrecht van de Palts naar Beieren te brengen. De universiteit van Ingolstadt had hij, dankzij de jezuïeten tot een speerpunt van het katholicisme ontwikkeld.
Willem was gehuwd met Maria Jacoba van Baden (1507-1580), dochter van markgraaf Filips I van Baden, en werd vader van:
- Theodor (1526-1534)
- Albrecht V van Beieren (1528-1579), huwde met Anna van Oostenrijk
- Willem (1529-1530)
- Mechtilde (1532–1565), die in 1557 huwde met markgraaf Filibert van Baden-Baden (1536-1569)
en met Margaretha Hausner von Stettberg:
- George van Hegnenberg (1509-1590).
Hertog Willem stuurde Hans Mielich naar Rome om er de kunst te bestuderen.