Women's British Open
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Het Women's British Open is voor dames-golfprofessionals het belangrijkste toernooi in Europa. Het is een van de vijf golftoernooien (majors). De andere drie zijn Kraft Nabisco Championship, US Women's Open, het Ladies Professional Golfers' Association (LPGA) kampioenschap en, sinds 2013 The Evian Championship.
Geschiedenis
Het Women's British Open werd in 1976 opgericht als tegenhanger voor het Brits Open op de Europese PGA Tour. De start was moeilijk, de media en sponsors waren niet geïnteresseerd in damesgolf, en het was moeizaam om clubs te vinden die hun baan ter beschikking wilden stellen. Tot en met 1993 hoorde het toernooi bij de Ladies European Tour (LET), die in dat jaar dreigde failliet te gaan. Er volgde een reorganisatie, en het Women's British Open ging vanaf 1994 ook deel uitmaken van de Amerikaanse LPGA Tour.
Naarmate het toernooi bekender werd, vond het ook plaats op meer bekende banen zoals Turnberry (2002), Royal Lytham & St Annes (1998, 2003, 2006), Royal Birkdale (2000, 2005) en in 2007 op de Old Course van St Andrews Links.
Sinds 2001 geldt het Britse Open als een van de majors. Sinds 2005 worden 150 deelneemsters toegelaten, waarvan 65 de cut halen. In 2007 en 2008 is de prijzenpot gevuld met ruim £ 1.000.000 en er is een speciale prijs voor de beste amateur, de Smyth Salver. Deze ging in 2007 naar Melissa Reid.
Winnaars
Meervoudige winnaars
Er zijn twee speelsters die het toernooi driemaal hebben gewonnen, Karrie Webb uit Australië en Sherri Steinhauer uit de Verenigde Staten. De Amerikaanse Debbie Massey, de Taiwanese Yani Tseng en de Zuid-Koreaanse Jiyai Shin wonnen het tweemaal.
International Crown · Solheim Cup · Wendy's 3-Tour Challenge
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
