Zilveren Roos
Uit Wikipedia, de vrije encyclopedia
De Zilveren Roos is een insigne in de vorm van een verzilverde broche, bedoeld als blijk van waardering van een uitgezonden militair. De militair mag die persoon die tijdens de uitzendperiode het meeste voor hem of haar heeft betekend voordragen[1].
De zilveren roos is in 1994 door de landmacht geïntroduceerd als eerbetoon aan het thuisfront.[2]. Op initiatief van de Unifilvereniging en gesteund door het Veteranen Platform heeft de Nederlandse Minister van Defensie besloten 'het roosje' ook ter beschikking te stellen aan die veteraan die nog steeds een relatie heeft met degene die "tijdens de uitzending het belangrijkste voor hem/haar was en deze roos toen niet heeft gekregen".[3] De veteraan reikt vervolgens zelf het erkenningsteken uit. De veteraan van ongeacht welk krijgsmachtdeel kan voor één missie de 'zilveren roos' aanvragen. Op het desbetreffende formulier worden de Koninklijke Landmacht, Koninklijke Luchtmacht, Koninklijke Marine, Koninklijke Marechaussee, het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger en de Koopvaardij genoemd als onderdelen waarin de aanvrager gediend kan hebben. Als ontvangers worden in het formulier echtgenoten, ouders, partners, grootouders en ook "anderen" genoemd[4]. Aan het insigne is geen lint of baton verbonden. Het onbevoegd dragen van het insigne is niet strafbaar gesteld.
Behalve de Zilveren Roos zijn er meer insignes zoals het Draaginsigne Veteranen en het Draaginsigne Gewonden.