Łubowice (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Łubowice – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.
Zobacz też: Łubowice (gmina). |
gromada | |||
1957–1972 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Data powstania |
1 stycznia 1958 | ||
Data likwidacji |
1 stycznia 1973 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1958) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972[3][4].
Gromadę Łubowice z siedzibą GRN w Łubowicach utworzono 1 stycznia 1958 w powiecie raciborskim w woj. opolskim z obszarów zniesionych gromad Grzegorzowice i Ligota Książęca w tymże powiecie[5]. Dla gromady ustalono 27 członków gromadzkiej rady narodowej[6][7].
Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej[8].