Śiwaizm kaszmirski
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Śiwaizm kaszmirski (dewanagari कश्मीर शैवदर्शन, trl. kaśmīr śaivadarśana, ang. Kashmir Shaivism) – jedna z sześciu głównych szkół filozoficzno-religijnych śiwaizmu (trzech do dziś istniejących). Śiwaizm kaszmirski rozkwitał w IX–XIII wieku, głównymi eksponentami byli: Wasugupta, Abhinawagupta i Kszemaradźa.
Tradycja nigdy nie rozpowszechniła się poza region Kaszmiru. Dziś niewielka liczba zwolenników pozostała głównie wśród społeczności tzw. kaszmirskich Panditów w rejonie Dżammu w północno-zachodnich Indiach.