Śpiewak jazzbandu
amerykański film muzyczny z 1927 roku / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Śpiewak jazzbandu?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Śpiewak jazzbandu (ang. The Jazz Singer) – amerykański film muzyczny w reżyserii Alana Croslanda z 1927 roku na podstawie noweli, a zarazem sztuki scenicznej, Samsona Raphaelsona pt. Dzień odkupienia[1]. Film przedstawia historię żydowskiego pieśniarza Jakiego Rabinowitza, który wbrew woli swego pobożnego ojca-chazana zostaje artystą jazzowym[2].
Plakat filmu | |||
Gatunek |
film muzyczny | ||
---|---|---|---|
Data premiery |
6 października 1927 | ||
Kraj produkcji | |||
Język | |||
Czas trwania |
88 min[uwaga 1] | ||
Reżyseria |
Alan Crosland | ||
Scenariusz |
Alfred A. Cohn, Jack Jarmuth (napisy) | ||
Główne role | |||
Muzyka |
Louis Silvers | ||
Zdjęcia | |||
Scenografia |
Albert C. Wilson | ||
Montaż |
Harold McCord | ||
Produkcja | |||
Wytwórnia | |||
Dystrybucja |
Warner Brothers | ||
|
Premiera odbyła się 6 października 1927 roku[3]. Film powszechnie uważa się za pierwszy film dźwiękowy w historii kina[4]. Rok wcześniej, w sierpniu 1926, odbyła się premiera filmu Don Juan, gdzie taśmę filmową udźwiękowiono płytami gramofonowymi z muzyką lecz bez dialogów[5]. Metodę udźwiękowienia taśmy filmowej opracowano i opatentowano w 1922 roku[6]. Jednak już wcześniej powstawały próby łączenia filmu z dźwiękiem, synchronizując obraz z dźwiękiem z płyt gramofonowych. Na przykład w roku 1914 zaczęto wyświetlać Fotodramę stworzenia, opracowaną przez Badaczy Pisma Świętego[7]. Właściwie Śpiewak jazzbandu był klasycznym filmem niemym (dialogi przedstawiano na tablicach z napisami) jednak na udźwiękowionej taśmie filmowej oprócz muzyki pojawiają się obszerne wstawki śpiewane realistycznie zsynchronizowane z obrazem. Film stanowił rewolucję, która zakończyła erę kina niemego[8][9].
Wytwórnia Warner Brothers otrzymała za niego honorowego Oscara, za wkład w rozwój techniki filmowej, a Alfred A. Cohn był natomiast nominowany za najlepszy scenariusz adaptowany[10].