Święconka
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Święconka (w niektórych regionach Polski – święcone; niem. österliche Fleischweihe; Fleischweihe zu Ostern; Speisensegnung[1]; łac. benedictio agni et carnium in die Sanctae Paschae[2]) – nazwa pokarmów (głównie wędlin, jaj, chrzanu, chleba itd.) święconych w Wielką Sobotę w Kościołach katolickich Polski oraz w innych europejskich krajach.
Zestaw potraw wchodzących w skład święconki[3]:
- jaja (symbol nowego życia) w postaci kolorowych pisanek, kraszanek;
- baranek (dawniej formowany z masła[4] lub ciasta) w specjalnych formach, później cukrowy i z chorągiewką z napisem Alleluja lub z czekolady, symbolizujący zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa;
- sól kuchenna (która miała chronić przed zepsuciem);
- chleb;
- wędliny;
- chrzan;
- miód;
- pieprz;
- babka wielkanocna (w Polsce – ciasta świąteczne, pascha lub paska, niem. Osterbrot; nl. Paasbrood, wł. pane votivo).
Koszyk, najczęściej z wikliny, przystraja się listkami bukszpanu[5] lub borowiny.