Święte Świętych
w judaizmie najświętsze miejsce w biblijnym Namiocie Spotkania i w Świątyni Jerozolimskiej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Święte Świętych?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Święte Świętych lub Miejsce Najświętsze (hebr. קֹדֶשׁ הַקֳּדָשִׁים, Qṓḏeš HaqQŏḏāšîm; Kodesz ha-Kodaszim; jid. Kodsze-Kodoszim; gr. άγια των αγίων hagia ton hagion; łac. Sancta sanctorum), a także debir[1] (hebr. הַדְּבִיר, ha-dewir = „część ukryta”, „część niedostępna”[2], „wyrocznia” „miejsce najświętsze”[3]) – w judaizmie najświętsze miejsce w biblijnym Namiocie Spotkania, w którym znajdowała się Arka Przymierza[4] (ze świadectwem przymierza – tablicami z Dekalogiem[5]), a po przybyciu Izraelitów do Jerozolimy także najświętsze miejsce w Świątyni Salomona[2]. Święte Świętych istniało także w Drugiej Świątyni, ale teksty biblijne nie wspominają już o istnieniu w nim Arki Przymierza[2]. Owo Miejsce Najświętsze miało być uświęcone obecnością Boga Jahwe (Szechina)[6]. Do tego miejsca nie wolno było nikomu wchodzić, z wyjątkiem arcykapłana, który raz w roku – w dniu Jom Kipur – mógł tam wejść, złożyć w ofierze kadzidło[6][3] i wygłosić błogosławieństwo kapłańskie, podczas którego – także jedyny raz w roku – wypowiedzieć imię Boga[7].
Ten artykuł dotyczy pojęcia ze Starego Testamentu. Zobacz też: Sancta Sanctorum (kaplica) – kaplica w Rzymie. |