Świętość
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Świętość (hebr. קֹדֶשׁ (qodesz) – od hebr. קדוש (qadosz – święty), gr. ἅγιος (hágios) – stan konsekracji (łac. sacrum), w sensie oddzielenia od łac. profanum, czyli od powszedniego świata. Świętość oznacza oddzielenie od (kogoś lub czegoś) dla (kogoś lub czegoś). Jest także rozumiana jako czystość – moralna bądź duchowa nieskazitelność[1]. Świętość w sensie moralnym jest pochodną pierwotnego znaczenia ontologicznego i kultycznego[2]. Pojęcie świętości występuje w wielu religiach. W chrześcijaństwie ma silne powiązanie z doskonałą miłością (por. 1 Kor 13).