Ÿ
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Ÿ (Y z dierezą) – litera alfabetu łacińskiego, używana do zapisu ligatury Ij w języku niderlandzkim oraz języku afrikaans.
Ÿ pojawia się w języku francuskim jako wariant znaku Ï w kilku nazwach własnych, na przykład w nazwie dzielnicy Paryża L’Haÿ-les-Roses [lai le ʁoz].
Znak Ÿ używany jest czasem do transkrypcji języka greckiego, gdzie reprezentuje literę υ w rozziewie z literą α.
Litera Ÿ zwykle jest samogłoską, ale w języku tlingit używana jest do zapisu spółgłoski półotwartej miękkopodniebiennej, oznaczonej symbolem [ɰ].
Ÿ ÿ
Litera ÿ występowała w rękopisach od XII wieku po wiek XV, czasem była pisana w formie y z dwiema ukośnymi kreskami y̋. W konsekwencji bywa ona używana w druku do dzisiaj do edycji dawnych tekstów polskich.
- Dwa wystąpienia litery ÿ w traktacie Parkosza: przedstawiona w pierwszym i drugim słowie na początku[1].
- Dwa wystąpienia litery ÿ w transkrypcji Kucały traktatu Parkosza[2].