Д
litera cyrylicy / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę [d]. Powstała wprost z greckiej litery Δ i, zależnie od kroju czcionki, może się do niej mniej lub bardziej zbliżać.
Szybkie fakty Majuskuła, Minuskuła ...
Informacje podstawowe | |||
Majuskuła |
Д | ||
---|---|---|---|
Minuskuła |
д | ||
Podstawowe pismo | |||
Pochodzenie | |||
Oparty na grafemie | |||
| |||
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. |
Zamknij
W niektórych pozycjach oznacza spółgłoskę miękką:
- w języku bułgarskim przed И, Ю, Я – [dʲ];
- w języku rosyjskim przed Е, Ё, И, Ь, Ю, Я – [dʲ], w niektórych dialektach [ʣʲ];
- w języku ukraińskim przed Є, І, Ь, Ю, Я – [ɟ].
W języku rosyjskim może oznaczać głoskę ubezdźwięcznioną [t].
O literę Д oparte są dwu- i trójznaki:
- ДЗ [ʣ] (najszerzej stosowany w białoruskim i ukraińskim),
- ДЖ [ʤ], a w pozycji przed І – [ʤʲ] (najszerzej stosowany w ukraińskim),
- ДЗЬ [ʣʲ] lub [ʥ] (najszerzej stosowany w białoruskim, wymowa zależna od dialektu).
W alfabetach serbskim i macedońskim dwuznaki ДЗ i ДЖ zostały zastąpione literami Ѕ i Џ.
W wariancie kursywnym i pisanym mała litera Д może mieć formę łacińskiego małego g, zaś duża – łacińskiego dużego D.