(4015) Wilson-Harrington
małe ciało Układu Słonecznego / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
(4015) Wilson-Harrington, inaczej 107P/Wilson-Harrington – małe ciało Układu Słonecznego zaliczane do planetoid z grupy Apolla (w tym kontekście używane jest pierwsze oznaczenie) oraz do komet okresowych (drugie oznaczenie). Okrąża Słońce w ciągu 4 lat i 103 dni w średniej odległości 2,64 j.a. Jako kometa obiekt ten został odkryty 19 listopada 1949 roku w programie Palomar Observatory Sky Survey.
Kometa 117P/Wilson-Harrington jest widoczna pośrodku zdjęcia jako słaba smużka | |||
Odkrywca |
Albert Wilson, | ||
---|---|---|---|
Data odkrycia |
19 listopada 1949 (15 listopada 1979) | ||
Numer kolejny |
4015 | ||
Charakterystyka orbity (J2000) | |||
Przynależność obiektu |
|||
Półoś wielka |
2,6352 au | ||
Mimośród |
0,6293 | ||
Peryhelium |
0,9769 au | ||
Aphelium |
4,2935 au | ||
Okres obiegu wokół Słońca |
4,28 lat | ||
Średnia prędkość |
18,33 km/s | ||
Inklinacja |
2,77° | ||
Charakterystyka fizyczna | |||
Średnica |
4 km | ||
Okres obrotu |
3,5736 h | ||
Albedo |
0,05 | ||
Jasność absolutna |
15,99m | ||
Typ spektralny | |||
|
Ponownie została odkryta 15 listopada 1979 roku w Obserwatorium Palomar przez Eleanor Helin i została zaliczona do planetoid z grupy Apollo. Nazwa planetoidy, podobnie jak w wypadku komet, pochodzi od pierwszych odkrywców, dwóch amerykańskich astronomów Alberta Wilsona oraz Roberta Harringtona. Przed nadaniem nazwy obiekt jako kometa otrzymał oznaczenie C/1949 III (C/1949g), a jako planetoida (4015) 1979 VA.