Akilles Järvinen
lekkoatleta fiński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Akilles Eero Johannes Järvinen (ur. 19 września 1905 w Jyväskylä, zm. 7 marca 1943 w Tampere) – fiński lekkoatleta, dwukrotny medalista olimpijski.
Data i miejsce urodzenia |
19 września 1905 | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
7 marca 1943 | ||
Dorobek medalowy | |||
|
Järvinen pochodził z usportowionej rodziny. Jego ojciec Verner był dyskobolem, medalistą olimpijskim z Londynu (1908), a bracia także byli olimpijczykami: Matti był mistrzem olimpijskim w rzucie oszczepem, a Kalle był kulomiotem.
Akilles Järvinen był wszechstronnym lekkoatletą, który największe sukcesy odniósł w dziesięcioboju. Na igrzyskach olimpijskich w 1928 w Amsterdamie zdobył w tej konkurencji srebrny medal, przegrywając jedyne ze swym rodakiem Paavo Yrjölą. Powtórzył ten sukces na igrzyskach olimpijskich w 1932 w Los Angeles, tym razem ulegając Amerykaninowi Jamesowi Bauschowi. Według obecnej punktacji w obu przypadkach Järvinen byłby zwycięzcą[1].
20 lipca 1930 Järvinen ustanowił rekord świata w dziesięcioboju wynikiem 8255,474 punktów (według obecnej punktacji byłoby to 6087 pkt). Przetrwał on do igrzysk w Los Angeles, kiedy to zarówno Bausch, jak i Järvinen uzyskali lepsze wyniki.
Na mistrzostwach Europy w 1934 w Turynie wystąpił w biegu na 400 metrów przez płotki, w którym zdobył srebrny medal (za Niemcem Hansem Scheele). Na igrzyskach olimpijskich w 1936 w Berlinie nie ukończył dziesięcioboju.
Akilles Järvinen zginął 7 marca 1943 w wypadku podczas treningowego lotu samolotu VL Pyry.