Albrycht Radziwiłł (1558–1592)
marszałek wielki litewski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Albrecht a. Albrycht[1] Radziwiłł herbu Trąby (ur. 1558, zm. 13 lipca 1592[2]) – polsko-litewski możnowładca, tytularny książę; 1579–1586 marszałek nadworny litewski, 1589–1592 marszałek wielki litewski.
Trąby | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka | |||
Żona | |||
Dzieci |
Anna, Katarzyna, Barbara, Jan Albrycht | ||
Rodzeństwo |
Mikołaj Krzysztof, Elżbieta, Zofia, Anna, Jerzy, Stanisław Pius, Krystyna | ||
|
Był trzecim synem Mikołaja zw. Czarnym i Elżbiety Szydłowieckiej. Wychowany w wierze kalwińskiej, w 1574 przeszedł na katolicyzm. W 1568 starszy brat Mikołaj Krzysztof zw. Sierotką ustanowił ordynację dla dóbr rodowych, zabezpieczając jej nadmierny podział. W tym samym roku została ona zatwierdzona przez Sejm, a w imieniu małoletnich Alebrechta i Stanisława Piusa wystąpił gubernator szydłowiecki. W wyniku postanowień aktu fundacyjnego objął klucz klecki, stając się jego pierwszym ordynatem. W 1579 Stefan Batory przyznał mu urząd marszałka nadwornego[1]. Zrzekł się go wobec otrzymania w 1589 od Zygmunta III lepszego stanowiska, marszałka wielkiego litewskiego[3].
Ożenił się z Anną Kettlerówną (ok. 1588), z którą miał czworo dzieci: córki Barbarę (1589–1614), wydaną za Mikołaja Kiszkę, Annę (1590–1606), Katarzynę (1590) i syna Jana Albrychta (1591–1626)[4].