Alfredo Escalera
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
| Pseudonim |
El Salsero |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost |
173 cm |
| Styl walki |
praworęczny |
| Kategoria wagowa |
junior lekka |
| Bilans walk zawodowych | |
| Liczba walk |
70 |
| Zwycięstwa |
53 |
| Przez nokauty |
31 |
| Porażki |
14 |
| Remisy |
3 |
Alfredo Escalera (ur. 21 marca 1952 w Carolinie) – portorykański bokser, zawodowy mistrz świata kategorii junior lekkiej.
Rozpoczął karierę boksera zawodowego w 1970. Wygrywał zdecydowaną większość pojedynków, choć m.in. w 1971 pokonał go Edwin Viruet. W 1974 pokonał przez dyskwalifikację byłego mistrza świata w kategorii junior lekkiej (superpiórkowej) Ricardo Arredondo.
5 lipca 1975 w Mito Escalera został mistrzem świata w wadze junior lekkiej organizacji WBC po znokautowaniu w 2. rundzie obrońcy tytułu Kuniakiego Shibaty[1].
W obronie tytułu Escalera stoczył jeden remisowy i dziewięć zwycięskich pojedynków:
| Data | Miejsce | Oponent | Wynik | Źródło |
|---|---|---|---|---|
| 20 września 1975(dts) | Caracas | Leonel Hernández | remis | [2] |
| 12 grudnia 1975(dts) | Oslo | Svein Erik Paulsen | techniczny nokaut w 9. rundzie | [3] |
| 20 lutego 1976(dts) | San Juan | José Fernández | techniczny nokaut w 13. rundzie | [4] |
| 1 kwietnia 1976(dts) | Nara | Buzzsaw Yamabe | techniczny nokaut w 6. rundzie | [5] |
| 1 lipca 1976(dts) | Nara | Buzzsaw Yamabe | wygrana na punkty | [6] |
| 18 września 1976(dts) | San Juan | Ray Lunny III | techniczny nokaut w 12. rundzie | [7] |
| 30 listopada 1976(dts) | Filadelfia | Tyrone Everett | wygrana na punkty | [8] |
| 17 marca 1977(dts) | San Juan | Ronnie McGarvey | techniczny nokaut w 6. rundzie | [9] |
| 16 maja 1977(dts) | Landover | Carlos Becerril | nokaut w 8. rundzie | [10] |
| 10 września 1977(dts) | San Juan | Sigfrido Rodríguez | wygrana na punkty | [11] |
Kolejna obrona tytułu była nieudana. 28 stycznia 1978 w Bayamón Escalera zmierzył się z byłym mistrzem świata w kategorii piórkowej Alexisem Argüello. Walka przeszła do historii jako Krwawa bitwa w Bayamón. Sędziował ją Arthur Mercante, który określił walkę jako najbardziej brutalną, jaka kiedykolwiek widział. Escalera miał uszkodzony nos, usta i uszy, ale prowadził na punkty, zanim nie został znokautowany w 13. rundzie[12][13]. Argüello zwyciężył również w pojedynku rewanżowym 4 lutego 1979 w Rimini, wygrywając przez techniczny nokaut w 13. rundzie[14].
Escalera pauzował w 1980, ale w latach 1981-1983 stoczył jeszcze 15 walk, przeważnie je wygrywając. Zakończył karierę w 1983.
Text is available under the CC BY-SA 4.0 license; additional terms may apply.
Images, videos and audio are available under their respective licenses.
