Anže Lanišek
słoweński skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące An%C5%BEe Lani%C5%A1ek?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Anže Lanišek (ur. 20 kwietnia 1996 w Lublanie[1]) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Mengeš. Indywidualny brązowy medalista mistrzostw świata w narciarstwie klasycznym ze skoczni normalnej z 2021, złoty medalista w drużynie męskiej oraz brązowy w mieszanej z 2023. Drużynowy złoty medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2022 oraz brązowy medalista Igrzysk Europejskich 2023. Trzeci zawodnik klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2022/2023. Drugi zawodnik Letniego Grand Prix 2017. Złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012, medalista Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2013.
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
SSK Mengeš | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
21 marca 2014 w Planicy (34. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
23 listopada 2014 w Klingenthal (21. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
24 listopada 2019 w Wiśle (2. miejsce) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
28 listopada 2021 w Ruce | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
244,5 m na Letalnicy w Planicy (27 marca 2022) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Lata 2010–2014
W FIS Cup zadebiutował jako czternastolatek. W zawodach w Szczyrbskim Jeziorze, rozgrywanych w lipcu 2010, zajął 16. i 13. miejsce[2]. 3 lipca 2011 w Kranju zdobył pierwszy punkt Letniego Pucharu Kontynentalnego, zajmując 30. pozycję[3]. 14 stycznia 2012 został zwycięzcą indywidualnego konkursu w ramach Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2012, ustanawiając w pierwszej serii zawodów rekord skoczni w Seefeld, wynoszący 81 metrów[4]. Tydzień później w rywalizacji zespołowej w ramach igrzysk zdobył srebrny medal. 29 stycznia 2012 wygrał konkurs Pucharu Kontynentalnego w Bischofshofen[3], dzięki czemu został najmłodszym zwycięzcą zawodów tej rangi[5]. W konkursie indywidualnym Mistrzostw Świata Juniorów 2012 uplasował się na 9. miejscu, a w drużynie zajął 4. miejsce[3]. Zwyciężył w Alpen Cup w sezonie 2011/2012[6].
Wziął udział w Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2013. Indywidualnie zdobył srebrny medal, a drużynowo był pierwszy w konkursie męskim i drugi w konkursie mieszanym[7]. W sezonie 2013/2014 raz zajął miejsce na podium w Letnim Pucharze Kontynentalnym, a dwa razy – w zimowej części cyklu; w lutym 2014 w konkursie w Iron Mountain odniósł zwycięstwo. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2014 zajął 12. miejsce indywidualnie i 6. w drużynie. 21 marca 2014 w zawodach w Planicy zadebiutował w Pucharze Świata, zajmując 34. miejsce[8].
Lata 2014–2016
W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2014 trzy razy zajął miejsce na podium, w tym dwukrotnie zwyciężył. W otwierającym sezon 2014/2015 Pucharu Świata konkursie w Klingenthal zajął 21. miejsce, tym samym zdobywając pierwsze punkty zawodów tej rangi. W kolejnych tygodniach jeszcze czterokrotnie zdobywał punkty cyklu. W Pucharze Kontynentalnym 2014/2015 trzykrotnie stawał na podium, w tym dwa razy – w styczniu 2015 w Planicy i w lutym w Lahti – na najwyższym stopniu. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2015 zajął 11. miejsce indywidualnie i 5. w drużynie[9].
Dwukrotnie zajął miejsce w najlepszej trójce zawodów Letniego Pucharu Kontynentalnego 2015. W Letnim Grand Prix najwyżej klasyfikowany był na 8. miejscu, w zawodach w Ałmaty[10].
W zimowej części sezonu 2015/2016 regularnie startował w Pucharze Świata. Najwyżej sklasyfikowany został na 4. lokacie, 13 grudnia 2015 w Niżnym Tagile. Łącznie trzykrotnie kończył indywidualne zawody cyklu w pierwszej dziesiątce[10]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 zakończył sezon na 25. miejscu z 232 punktami[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2016, gdzie zajął 12. pozycję indywidualnie i 4. w drużynie, a także na Mistrzostwach Świata Juniorów 2016, gdzie był 16. indywidualnie i 5. w drużynie[10].
Lata 2016–2018
W sezonie 2016/2017 początkowo startował w Pucharze Świata, zajmując miejsca poza najlepszą trzydziestką. Po przesunięciu do zawodów Pucharu Kontynentalnego w styczniu 2017 czterokrotnie zajął miejsca na podium tego cyklu, raz, w zawodach w Garmisch-Partenkirchen, odnosząc zwycięstwo. Po powrocie do startów w Pucharze Świata kilkukrotnie zdobył punkty. W najlepszym występie, 15 lutego 2017 w Pjongczangu, zajął 4. pozycję. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2017. Indywidualnie zajął 36. miejsce na skoczni dużej, zaś konkursy drużynowe ukończył na 4. (zespół mieszany) i 5. (zespół męski) lokacie[12].
W ramach Letniego Grand Prix 2017 dwukrotnie zwyciężył w zawodach w Czajkowskim, a także zajął 3. miejsce w Hakubie[13]. Cały cykl zakończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej z 353 punktami[14]. W zimowej części sezonu notował gorsze wyniki. Nie zdobył żadnych punktów Pucharu Świata. Startował w Pucharze Kontynentalnym 2017/2018. W ramach tego cyklu trzykrotnie zajął pierwsze, raz drugie i dwa razy trzecie miejsce[13].
Lata 2018–2020
W sezonie 2018/2019 powrócił do regularnych startów w Pucharze Świata. Najlepszy wynik w cyklu osiągnął w listopadzie 2018, zajmując 10. miejsce w zawodach w Ruce. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2019, gdzie zajął 35. pozycję indywidualnie na skoczni dużej oraz 6. w drużynie męskiej[15]. Sezon 2018/2019 Pucharu Świata zakończył na 30. miejscu w klasyfikacji generalnej ze 177 punktami[11].
W ramach Letniego Grand Prix 2019 zwyciężył w zawodach w Klingenthal. 24 listopada 2019 w otwierających sezon 2019/2020 Pucharu Świata zawodach w Wiśle zajął 2. miejsce, tym samym po raz pierwszy w karierze stając na podium zawodów indywidualnych cyklu. W następnych zawodach, 30 listopada w Ruce zajął 3. pozycję. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty cyklu, zajmując miejsca poza podium, najczęściej w drugiej dziesiątce[16]. Puchar Świata 2019/2020 ukończył na 15. lokacie w klasyfikacji generalnej z 543 punktami[11].
Sezon 2020/2021
Zajął 3. miejsce w pierwszym konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego 2020 w Wiśle[17], a także w całym cyklu[18].
Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2020, na których zajął 12. pozycję indywidualnie oraz 4. w drużynie. W sezonie 2020/2021 Pucharu Świata najczęściej zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. Czterokrotnie stanął na podium w konkursach indywidualnych: w grudniu 2020 był 3. w zawodach w Engelbergu, w styczniu 2021 zajął 2. lokatę w Innsbrucku oraz Zakopanem, a w lutym ponownie był 2. w Zakopanem. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie w zawodach na skoczni normalnej zdobył brązowy medal, a na skoczni dużej był 5. Z kolei w zawodach drużynowych zajął 4. pozycję w zespole mieszanym oraz 5. w męskim[17]. Sezon Pucharu Świata zakończył na 9. miejscu w klasyfikacji generalnej z 775 punktami[11].
Sezon 2021/2022
W lipcu 2021 zajął 3. miejsce w konkursie Letniego Grand Prix 2021 w Wiśle. W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata najczęściej zajmował lokaty w pierwszej dziesiątce. 27 listopada 2021 zajął 2. miejsce w konkursie w Ruce, a dzień później na tej samej skoczni odniósł pierwsze w karierze indywidualne zwycięstwo w konkursie Pucharu Świata[19]. W konkursie tym za skok w pierwszej serii otrzymał notę 170,1 punktu, która była na tamten moment najwyższą notą punktową za pojedynczy skok na skoczni innej niż mamucia w konkursie indywidualnym[20]. W grudniu 2021 najwyżej w cyklu klasyfikowany był na 7. miejscu, a w styczniu 2022 trzykrotnie stawał na podium – w Zakopanem był 3., a w Titisee-Neustadt dwukrotnie 2. Został powołany na Zimowe Igrzyska Olimpijskie 2022, na których wystartował jedynie w konkursie indywidualnym na skoczni normalnej, zajmując 13. pozycję[19].
W ramach Raw Air 2022 zajął 2. miejsce w drugim konkursie w Oslo. Wystartował na Mistrzostwach Świata w Lotach Narciarskich 2022. Indywidualnie zajął na nich 5. pozycję, a w drużynie, wraz z Domenem Prevcem, Peterem Prevcem i Timim Zajcem, zdobył złoty medal. W dalszej części sezonu jeszcze raz stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 3. miejsce w pierwszym konkursie w Planicy[19]. Cykl zakończył na 7. pozycji w klasyfikacji generalnej z 936 punktami[11].
Sezon 2022/2023
Podczas Letniego Grand Prix 2022 raz stanął na podium, zajmując 2. miejsce we wrześniowych zawodach w Hinzenbach. W sezonie 2022/2023 Pucharu Świata regularnie kończył zawody indywidualne w pierwszej dziesiątce. W listopadzie 2022 dwukrotnie stawał na podium cyklu: w drugim konkursie w Wiśle był 2., a w pierwszym w Ruce zwyciężył. W grudniu w Titisee-Neustadt zajął 1. i 2. pozycję, a w Engelbergu był 1. i 3. W ramach 71. Turnieju Czterech Skoczni był kolejno 10. w Oberstdorfie, 2. w Garmisch-Partenkirchen, 3. w Innsbrucku i 2. w Bischofshofen[21], co pozwoliło mu ukończyć cały turniej na 3. miejscu[11]. W pozostałych styczniowych zawodach Pucharu Świata najwyżej znalazł się na 4. pozycji, a w lutym 2022 raz stanął na podium, zajmując 2. miejsce w pierwszym konkursie w Willingen[21].
Wystartował na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2023. Indywidualnie był 9. na skoczni normalnej i 11. na dużej, a w zawodach drużynowych zdobył medale: brązowy w zespole mieszanym, w którym wystąpił wraz z Niką Križnar, Timim Zajcem i Emą Klinec, a także złoty w drużynie męskiej, w której startował z Lovro Kosem, Žigą Jelarem oraz Zajcem. Cztery spośród konkursów Raw Air 2023 ukończył na podium: zwyciężył na inaugurację w Oslo, zajął 2. miejsce w drugich zawodach w Oslo i Lillehammer oraz 3. w Vikersund[21]. W klasyfikacji turnieju znalazł się na 3. pozycji[11]. W ostatnich w sezonie zawodach w Planicy dwukrotnie zajął 2. lokatę[21]. Puchar Świata 2022/2023 ukończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej z 1679 punktami, o 449 za zwycięzcą, Halvorem Egnerem Granerudem. 3. lokatę zajął również w Pucharze Świata w lotach narciarskich 2022/2023[11].
Podczas ceremonii dla trzech najlepszych zawodników Pucharu Świata wszedł na podium z tekturową podobizną Dawida Kubackiego, który przedwcześnie zakończył sezon z powodu problemów kardiologicznych żony. Kubacki ostatecznie zajął czwarte miejsce w klasyfikacji Pucharu Świata, a w momencie wycofania się zajmował drugie[22]. Lanišek gestem tym zyskał dużą sympatię wśród polskich kibiców (prezydent Andrzej Duda wręczył mu Złoty Krzyż Zasługi[23]) i otrzymał nagrodę fair play podczas gali na sportowca roku w Słowenii[24].
Indywidualnie
2022 Pekin/Zhangjiakou | – | 13. miejsce (K-95) |
Starty A. Laniška na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 6 lutego | 2022 | Zhangjiakou | Snow Ruyi | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,0 m | 98,0 m | 253,6 pkt | 21,4 pkt | Ryōyū Kobayashi |
Indywidualnie
2017 Lahti | – | 36. miejsce (K-116) |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 35. miejsce (K-120) |
2021 Oberstdorf | – | brązowy medal (K-95), 5. miejsce (K-120) |
2023 Planica | – | 9. miejsce (K-95), 11. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2017 Lahti | – | 4. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[uwaga 1], 5. miejsce (K-116)[uwaga 2] |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 6. miejsce (K-120)[uwaga 3] |
2021 Oberstdorf | – | 4. miejsce (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 4], 5. miejsce (K-120)[uwaga 5] |
2023 Planica | – | brązowy medal (drużyna mieszana/K-95)[uwaga 6], złoty medal (K-125)[uwaga 7] |
Starty A. Laniška na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
4. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix.[uwaga 1] | 93,5 m | 96,5 m | 961,4 pkt (252,6 pkt) | 74,1 pkt | Niemcy |
36. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 110,0 m | – | 99,7 pkt | 179,6 pkt | Stefan Kraft |
5. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[uwaga 2] | 121,0 m | 112,0 m | 941,6 pkt (236,7 pkt) | 162,6 pkt | Polska |
35. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 114,5 m | – | 100,8 pkt | 178,6 pkt | Markus Eisenbichler |
6. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 3] | 117,0 m | 118,0 m | 858,7 pkt (213,1 pkt) | 128,8 pkt | Niemcy |
3. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 102,5 m | 101,0 m | 261,5 pkt | 7,3 pkt | Piotr Żyła |
4. | 28 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | druż. mix.[uwaga 4] | 98,5 m | 104,5 m | 954,8 pkt (266,2 pkt) | 46,0 pkt | Niemcy |
5. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 126,5 m | 136,5 m | 258,5 pkt | 18,0 pkt | Stefan Kraft |
5. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 5] | 134,0 m | 133,5 m | 1010,0 pkt (269,4 pkt) | 36,6 pkt | Niemcy |
9. | 25 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | indywid. | 99,5 m | 100,0 m | 251,9 pkt | 9,9 pkt | Piotr Żyła |
3. | 26 lutego | 2023 | Planica | Srednja skakalnica | K-95 | HS-102 | druż. mix.[uwaga 6] | 100,0 m | 98,0 m | 1000,4 pkt (260,1 pkt) | 16,8 pkt | Niemcy |
11. | 3 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | indywid. | 124,5 m | 133,0 m | 263,1 pkt | 24,4 pkt | Timi Zajc |
1. | 4 marca | 2023 | Planica | Bloudkova velikanka | K-125 | HS-138 | druż.[uwaga 7] | 138,0 m | 135,5 m | 1178,9 pkt (308,6 pkt) | – |
Indywidualnie
2016 Tauplitz | – | 12. miejsce |
2020 Planica | – | 12. miejsce |
2022 Vikersund | – | 5. miejsce |
Drużynowo
2016 Tauplitz | – | 4. miejsce[uwaga 8] |
2020 Planica | – | 4. miejsce[uwaga 9] |
2022 Vikersund | – | złoty medal[uwaga 10] |
Starty A. Laniška na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
12. | 15-16 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | indywid. | 215,0 m | 207,0 m | 204,5 m | –[uwaga 11] | 523,5 pkt | 116,6 pkt | Peter Prevc |
4. | 17 stycznia | 2016 | Tauplitz | Kulm | K-200 | HS-225 | druż.[uwaga 8] | 180,5 m | 157,5 m | 1272,7 pkt (250,7 pkt) | 195,0 pkt | Norwegia | ||
12. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 196,0 m | 218,5 m | 215,5 m | 228,0 m | 777,2 pkt | 100,0 pkt | Karl Geiger |
4. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 9] | 231,0 m | 231,5 m | 1609,9 pkt (448,7 pkt) | 117,8 pkt | Norwegia | ||
5. | 11–12 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | indywid. | 230,0 m | 211,5 m | 221,0 m | 231,0 m | 806,1 pkt | 48,1 pkt | Marius Lindvik |
1. | 13 marca | 2022 | Vikersund | Vikersundbakken | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 10] | 234,0 m | 228,5 m | 1711,5 pkt (436,8 pkt) | – |
Indywidualnie
2012 Erzurum | – | 9. miejsce |
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | 12. miejsce |
2015 Ałmaty | – | 11. miejsce |
2016 Râșnov | – | 16. miejsce |
Drużynowo
2012 Erzurum | – | 4. miejsce[uwaga 12] |
2014 Val di Fiemme/Predazzo | – | 6. miejsce[uwaga 13] |
2015 Ałmaty | – | 5. miejsce[uwaga 14] |
2016 Râșnov | – | 5. miejsce[uwaga 15] |
Starty A. Laniška na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
9. | 23 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | indywid. | 103,5 m | 103,0 m | 259,0 pkt | 27,5 pkt | Nejc Dežman |
4. | 25 lutego | 2012 | Erzurum | Kiremitliktepe | K-95 | HS-109 | druż.[uwaga 12] | 95,5 m | 101,0 m | 954,5 pkt (240,0 pkt) | 34,0 pkt | Norwegia |
12. | 31 stycznia | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 85,0 m | 95,5 m | 212,9 pkt | 18,6 pkt | Jakub Wolny |
6. | 1 lutego | 2014 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 13] | 101,0 m | 97,0 m | 981,0 pkt (263,2 pkt) | 46,0 pkt | Polska |
11. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 96,0 m | 96,5 m | 248,3 pkt | 21,6 pkt | Johann André Forfang |
5. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 14] | 95,0 m | 95,5 m | 815,3 pkt (211,0 pkt) | 78,0 pkt | Norwegia |
16. | 23 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 89,0 m | 90,0 m | 218,0 pkt | 31,0 pkt | David Siegel |
5. | 24 lutego | 2016 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 15] | 81,5 m | 92,0 m | 808,0 pkt (199,2 pkt) | 58,7 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2012 Innsbruck/Seefeld | – | złoty medal |
Drużynowo
2012 Innsbruck/Seefeld | – | srebrny medal (drużyna mieszana)[uwaga 16] |
Starty A. Laniška na igrzyskach olimpijskich młodzieży – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1. | 14 stycznia | 2012 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-68 | HS-75 | indywid. | 81,0 m | 79,0 m | 286,1 pkt | – | |
2. | 21 stycznia | 2012 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-68 | HS-75 | druż. mix.[uwaga 16] | 65,0 m | 77,0 m | 610,5 pkt (238,4 pkt) | 29,6 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2013 Râșnov | – | srebrny medal |
Drużynowo
2013 Râșnov | – | złoty medal[uwaga 17], srebrny medal (drużyna mieszana)[uwaga 18] |
Starty A. Laniška na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
2. | 18 lutego | 2013 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | indywid. | 96,0 m | 97,5 m | 256,0 pkt | 5,0 pkt | Cene Prevc |
1. | 20 lutego | 2013 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 17] | 98,5 m | 90,5 m | 987,5 pkt (246,0 pkt) | — | |
2. | 22 lutego | 2013 | Râșnov | Trambulina Valea Cărbunării | K-65 | HS-72 | druż. mix.[uwaga 18] | 64,0 m | 67,0 m | 860,7 pkt (230,7 pkt) | 27,8 pkt | Niemcy |