Anabioza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anabioza (gr. anabíosis ‘ożywianie’)[1], życie utajone[1][2] – odwracalny, przejściowy stan skrajnego obniżenia aktywności życiowej (tzw. pozornej śmierci) organizmu, będący odpowiedzią na niekorzystne warunki środowiska naturalnego[1][2] (np. zbyt niska temperatura, niedostatek wody)[1].
Występuje u pierwotniaków (cysty)[1], bakterii (zarodniki)[1], roślin[2] (nasiona w stadium spoczynkowym)[1] oraz niższych zwierząt[2] (niesporczaków i wrotków mcholubnych)[1]. Czasami zachodzi również u bardziej złożonych organizmów, takich jak dżdżownice[3]. Zimowe lub letnie odrętwienie u ryb i płazów oraz sen zimowy ssaków także mają związek z anabiozą[1].
Stan sztucznej hibernacji, podobnej do anabiozy, wywołuje się także u człowieka podczas przeprowadzania niektórych zabiegów chirurgicznych[1].
W zależności od przyczyny wywołującej ten stan wyróżniane są[4]:
- anhydrobioza – wywołana brakiem odpowiedniej ilości wody,
- anoksybioza – wywołana niewystarczającą ilością tlenu,
- encystacja – wywołana brakiem odpowiedniej ilości pożywienia,
- osmobioza – wywołana zmianą ciśnienia osmotycznego w środowisku.