Andrea Henkel
biathlonistka niemiecka / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andrea Henkel?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andrea Burke z d. Henkel (ur. 10 grudnia 1977 w Ilmenau) – niemiecka biathlonistka, czterokrotna medalistka olimpijska, wielokrotna medalistka mistrzostw świata, a także zdobywczyni Pucharu Świata.
Data i miejsce urodzenia | ||||
---|---|---|---|---|
Klub |
SV Großbreitenbach | |||
Wzrost |
158 cm | |||
Debiut w PŚ |
16.03.1995, Lillehammer (30. miejsce – b.indywidualny) | |||
Pierwsze punkty w PŚ |
18.03.1995, Lillehammer | |||
Pierwsze podium w PŚ |
19.12.1999, Pokljuka | |||
Dorobek medalowy | ||||
Inne nagrody | ||||
| ||||
Strona internetowa |
Na arenie międzynarodowej po raz pierwszy pojawiła się w 1994 roku, startując na mistrzostwach świata juniorów w Osrblie. Zdobyła tam brązowy medal w sprincie. Na rozgrywanych dwa lata później mistrzostwach świata juniorów w Kontiolahti zwyciężyła w biegu indywidualnym i sztafecie. Ponadto podczas mistrzostw świata juniorów w Forni Avoltri w 1997 roku była najlepsza w sprincie, druga w sztafecie i trzecia w biegu indywidualnym.
W Pucharze Świata zadebiutowała 16 marca 1995 roku w Lillehammer, zajmując 30. miejsce w biegu indywidualnym. Pierwsze punkty (w sezonach 1984/1985-1999/2000 punktowało 25. najlepszych zawodniczek) wywalczyła dwa dni później w tej samej miejscowości, kiedy zajęła 21. miejsce w sprincie. Pierwszy raz na podium zawodów pucharowych stanęła 19 grudnia 1996 roku w Pokljuce, wygrywając rywalizację w biegu masowym. Wyprzedziła tam Rosjankę Swietłanę Iszmuratową i Ołenę Petrową z Ukrainy. W kolejnych startach jeszcze 58 razy stawała na podium, odnosząc kolejne 21 zwycięstw: 5 w sprincie, 8 w biegu pościgowym, 7 w biegu masowym i 4 w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2006/2007, kiedy zwyciężyła w klasyfikacji generalnej. Jednocześnie wygrała klasyfikację biegu indywidualnego, a w sprincie i biegu pościgowym była trzecia. W sezonie 2010/2011 była druga, za Kaisą Mäkäräinen z Finlandii. Ponadto w sezonach 2007/2008 i 2012/2013 zajmowała trzecie miejsce, odpowiednio za swą rodaczką Magdaleną Neuner i Francuzką Sandrine Bailly oraz za Norweżką Torą Berger i Darją Domraczewą z Białorusi.
Podczas mistrzostw świata w Oslo/Lahti w 2000 roku razem z Uschi Disl, Katrin Apel i Martiną Zellner zdobyła srebrny medal w sztafecie. Wynik ten Niemki powtórzyły na mistrzostwach świata w Pokljuce w 2001 roku oraz rozgrywanych cztery lata później mistrzostwach świata w Hochfilzen. Na drugiej z tych imprez Henkel zwyciężyła także w biegu indywidualnym, wyprzedzając Chinkę Sun Ribo i Norweżkę Lindę Tjørhom. Następnie zdobyła złoty medal w biegu masowym podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 2007 roku, zostając pierwszą Niemką, która tego dokonała. Dzień później, razem z Martiną Beck, Magdaleną Neuner i Kati Wilhelm zdobyła też złoto w sztafecie.
Kolejne trzy medale zdobyła na mistrzostwach świata w Östersund w 2008 roku. Najpierw zwyciężyła w sprincie i biegu pościgowym, w obu konkurencjach nie chybiając ani razu. Następnie Niemki w składzie sprzed roku obroniły tytuł w sztafecie. Z trzech kolejnych imrpez tego cyklu wracała bez medali indywidualnych. Na mistrzostwach świata w Pjongczangu (2009) była druga w sztafecie kobiet i trzecia w sztafecie mieszanej, na mistrzostwach świata w Chanty-Mansyjsku (2011) była odpowiednio pierwsza i druga, a podczas mistrzostw świata w Ruhpolding (2012) zdobyła złoto w sztafecie kobiet i brąz w sztafecie mieszanej. Swój ostatni medal zdobyła na mistrzostwach świata w Novym Měscie w 2013 roku, zajmując drugie miejsce w biegu indywidualnym. Uplasowała się tam za Torą Berger a przed Ukrainką Wałentyną Semerenko.
W 1994 roku wystartowała na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, zdobywając złoty medal w biegu indywidualnym. W zawodach tych wyprzedziła Norweżkę Liv Grete Poirée i Magdalenę Forsberg ze Szwecji. Parę dni później sztafeta Niemiec w składzie: Apel, Disl, Henkel i Wilhelm także zdobyła złoty medal. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie wywalczyła srebrny medal w sztafecie. Była też czwarta w biegu indywidualnym, przegrywając walkę o podium z Rosjanką Albiną Achatową. Podczas rozegranych w 2010 roku igrzysk olimpijskich w Vancouver razem z koleżankami zajęła trzecie miejsce w sztafecie. Była też między innymi szósta w biegu indywidualnym oraz dziewiata w biegu masowym. Brała również udział w igrzyskach w Soczi w 2014 roku, gdzie plasowała się poza czołową dziesiątką. Najwyższą lokatę wywalczyła w biegu masowym, który ukończyła na 11. miejscu.
Po zakończeniu sezonu 2013/2014 zakończyła karierę[1].
W 2011 r. otrzymała medal Holmenkollen, razem ze swoim rodakiem Michaelem Greisem, Finem Janne Ahonenem i Norwegiem Ole Einarem Bjørndalenem[2].
W październiku 2014 roku jej mężem został amerykański biathlonista Tim Burke[3]. Mieszka z mężem w Lake Placid, gdzie pracuje jako trenerka fitnessu[4].
Jej siostra, Manuela, była biegaczką narciarską.