Andreas Felder
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andreas Felder?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andreas Felder (ur. 6 marca 1962 w Solbad Hall) – austriacki skoczek narciarski i trener, srebrny medalista olimpijski, sześciokrotny medalista mistrzostw świata, mistrz świata w lotach, były współrekordzista świata, brązowy medalista mistrzostw świata juniorów, zdobywca Pucharu świata w skokach, Pucharu świata w lotach i Puchar KOP.
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
HSV Absam | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
183 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
4 stycznia 1980 w Innsbrucku (68. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
6 stycznia 1981 w Bischofshofen (13. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
13 lutego 1981 w Ironwood (2. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
8 grudnia 1984 w Thunder Bay | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
4 stycznia 1980 zadebiutował w zawodach Pucharu Świata w skokach, zajmując 68. miejsce. Pierwszy sukces osiągnął w lutym 1980, gdy zdobył brązowy medal mistrzostw świata juniorów (wyprzedzili go Steve Collins oraz Władimir Bojarincew).
W 1982 zdobył srebrny medal w konkursie drużynowym na mistrzostwach świata w Oslo. W tamtej drużynie obok niego wystąpili Armin Kogler, Hans Wallner oraz Hubert Neuper. W 1985 na mistrzostwach świata w Seefeld zdobył srebrny medal w konkursie na normalnej skoczni, przegrywając tylko z Jensem Weißflogiem. Na tych samych mistrzostwach zdobył również srebrny medal drużynowo z Ernstem Vettorim, Güntherem Strannerem oraz Arminem Koglerem.
W 1986 zwyciężył na mistrzostwach świata w lotach w Tauplitz. W jednym ze skoków osiągnął 191m, czym wyrównał ówczesny rekord świata w długości skoku (w 1985 taką odległość w Planicy osiągnął Matti Nykänen). Na mistrzostwach świata w Oberstdorfie został mistrzem świata na normalnej skoczni. Na tych samych mistrzostwach zdobył też brązowy medal w konkursie drużynowym (w drużynie Austrii skakali również: Ernst Vettori, Richard Schallert oraz Franz Neuländtner). Złoty medal w konkursie drużynowym wywalczył też na mistrzostwach świata w Val di Fiemme (razem skakali: Heinz Kuttin, Ernst Vettori i Stefan Horngacher).
Na igrzyskach olimpijskich w Albertville zdobył srebrny medal w drużynie. Obok Feldera w skład drużyny wchodzili: Heinz Kuttin, Ernst Vettori oraz Martin Höllwarth.
W swojej karierze 51 razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata. Odniósł 25 zwycięstw, 15 razy był drugi oraz 9 razy trzeci. Sześć razy stał na podium klasyfikacji generalnej Pucharu Świata, w tym raz na najwyższym stopniu w sezonie 1990/1991. W sezonie 1984/1985 zajął drugie miejsce (za Mattim Nykänenem). Zwyciężył w czterech konkursach z rzędu, stając się jednym z pierwszych skoczków w historii Pucharu Świata, którzy triumfowali w czterech kolejnych zawodach (wcześniej dokonali tego Ole Bremseth w 1982 i Jens Weißflog w 1984 roku). W sezonie 1985/1986 zajął trzecie miejsce, ustępując ponownie Nykänenowi oraz swojemu rodakowi Ernstowi Vettoriemu. W następnym sezonie znowu zajął trzecie miejsce (triumfował Vegard Opaas, drugi ponownie był Vettori). Kolejne trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął w sezonie 1989/1990. Znowu wyprzedził go Vettori, a triumfatorem został Ari-Pekka Nikkola. Czwarty raz trzecie miejsce przypadło mu w sezonie 1991/1992, który był ostatnim w jego karierze. Kryształową Kulę zdobył wówczas Toni Nieminen, a drugie miejsce zajął Werner Rathmayr. Jest jedynym skoczkiem w historii, który odniósł zwycięstwo w swoich ostatnich zawodach Pucharu Świata. 29 marca 1992 roku w Planicy pokonał Heinza Kuttina o 23,1 punktu.
W 39. Turnieju Czterech Skoczni zajął drugie miejsce. Zdobył Puchar KOP w sezonie 1985/1986, w sezonach 1980/1981 oraz 1986/1987 był drugi miejsce, a w sezonie 1991/1992 zajął trzecie miejsce.
Po sezonie 1991/1992 zakończył sportową karierę.
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 12 lutego | 1984 | Sarajewo | Skocznia normalna indywidualnie | 205,6 pkt | 9,6 pkt | Jens Weißflog |
28. | 18 lutego | 1984 | Sarajewo | Skocznia duża indywidualnie | 170,3 pkt | 60,9 pkt | Matti Nykänen |
12. | 14 lutego | 1988 | Calgary | Skocznia normalna indywidualnie | 192,1 pkt | 37,0 pkt | Matti Nykänen |
6. | 23 lutego | 1988 | Calgary | Skocznia duża indywidualnie | 203,9 pkt | 20,1 pkt | Matti Nykänen |
5. | 24 lutego | 1988 | Calgary | Skocznia duża drużynowo[1] | 577,6 pkt | 56,8 pkt | Finlandia |
6. | 9 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia normalna indywidualnie | 213,5 pkt | 9,3 pkt | Ernst Vettori |
2. | 14 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża drużynowo[2] | 642,9 pkt | 1,5 pkt | Finlandia |
9. | 16 lutego | 1992 | Albertville | Skocznia duża indywidualnie | 176,9 pkt | 62,6 pkt | Toni Nieminen |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 21 lutego | 1982 | Oslo | Skocznia normalna indywidualnie | 243,9 pkt | 5,4 pkt | Armin Kogler |
2. | 26 lutego | 1982 | Oslo | Skocznia duża drużynowo[3] | 717,6 pkt | 0,9 pkt | Norwegia |
12. | 28 lutego | 1982 | Oslo | Skocznia duża indywidualnie | 229,7 pkt | 28,2 pkt | Matti Nykänen |
4. | 26 lutego | 1984 | Engelberg | Skocznia duża drużynowo[4] | 561,0 pkt | 57,3 pkt | Finlandia |
7. | 20 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | Skocznia duża indywidualnie | 215,7 pkt | 8,5 pkt | Per Bergerud |
2. | 22 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | Skocznia duża drużynowo[5] | 579,2 pkt | 3,8 pkt | Finlandia |
2. | 26 stycznia | 1985 | Seefeld in Tirol | Skocznia normalna indywidualnie | 216,1 pkt | 9,2 pkt | Jens Weißflog |
1. | 15 lutego | 1987 | Oberstdorf | Skocznia duża indywidualnie | 216,0 pkt | - | - |
3. | 17 lutego | 1987 | Oberstdorf | Skocznia duża drużynowo[6] | 587,5 pkt | 46,6 pkt | Finlandia |
50. | 20 lutego | 1987 | Oberstdorf | Skocznia normalna indywidualnie | 178,8 pkt | 45,6 pkt | Jiří Parma |
18. | 20 lutego | 1989 | Lahti | Skocznia duża indywidualnie | 171,5 pkt | 47,0 pkt | Jari Puikkonen |
6. | 22 lutego | 1989 | Lahti | Skocznia duża drużynowo[7] | 576,5 pkt | 68,5 pkt | Finlandia |
9. | 10 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia duża indywidualnie | 192,9 pkt | 24,6 pkt | Franci Petek |
1. | 14 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia duża drużynowo[8] | 567,6 pkt | - | - |
4. | 16 lutego | 1991 | Val di Fiemme | Skocznia normalna indywidualnie | 218,4 pkt | 4,5 pkt | Heinz Kuttin |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 17 marca | 1985 | Planica | Loty indywidualnie | 476,0 pkt | 104,5 pkt | Matti Nykänen |
1. | 9 marca | 1986 | Tauplitz | Loty indywidualnie | 745,0 pkt | - | - |
33. | 13 marca | 1988 | Oberstdorf | Loty indywidualnie | 278,5 pkt | 85,5 pkt | Ole Gunnar Fidjestøl |
4. | 25 lutego | 1990 | Vikersund | Loty indywidualnie | 346,4 pkt | 11,3 pkt | Dieter Thoma |
31. | 22 marca | 1992 | Harrachov | Loty indywidualnie | 243,5 pkt | 149,0 pkt | Noriaki Kasai |
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Konkurs | Wynik | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 18 lutego | 1979 | Mont-Sainte-Anne | Skocznia normalna indywidualnie | 215,5 pkt | 24,9 pkt | Horst Bulau |
3. | 28 lutego | 1980 | Örnsköldsvik | Skocznia normalna indywidualnie | 241,6 pkt | 13,6 pkt | Steve Collins |