Andreas Kofler
austriacki skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andreas Kofler?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andreas Kofler (ur. 17 maja 1984 w Innsbrucku[1]) – austriacki skoczek narciarski, reprezentant SV Innsbruck Bergisel, trzykrotny medalista olimpijski, czterokrotny medalista mistrzostw świata, dwukrotny drużynowy mistrz świata w lotach, zwycięzca 58. Turnieju Czterech Skoczni. Z zawodu jest policjantem[2].
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm[1] | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
29 listopada 2002 w Ruce (16. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
29 listopada 2002 w Ruce (16. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
15 grudnia 2002 w Titisee-Neustadt (3. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
4 lutego 2006 w Willingen | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
233,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (26 lutego 2012) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Inne nagrody | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Strona internetowa |
Swój pierwszy skok oddał w wieku 10 lat. W 2002 trafił do austriackiej kadry skoczków narciarskich. Wcześniej skakał przede wszystkim w Pucharze Kontynentalnym, jednak nie odniósł tam większych sukcesów.
W sezonie 2002/2003 stał się jednym z zawodników światowej czołówki, kiedy zajął drugie miejsce w konkursie Pucharu Świata w Bischofshofen, a w klasyfikacji końcowej Turnieju Czterech Skoczni uplasował się na czwartym miejscu. Był to najlepszy wynik wśród reprezentantów Austrii. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata zajął 16. miejsce, zdobywając w sumie 506 punktów.
W kolejnym sezonie zajął 21. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata. Uzyskał wówczas 263 punkty. Zajął też 13. miejsca w klasyfikacji lotów narciarskich. Podczas konkursów w Zakopanem zajął kolejno 7. (120,5 i 122,5 m) i 5. miejsce (122 i 120,5 m). Podczas Letniego Grand Prix uplasował się na 27. miejscu.
W sezonie 2004/2005 zajął 50. miejsce w Turnieju Czterech Skoczni oraz 40. miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata (82 punkty). Na 18 startów 10 razy był poza pierwszą trzydziestką. Podczas Letniego Grand Prix uplasował się na 24. miejscu.
W sezonie 2005/2006 odniósł pierwsze zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata (4 lutego 2006 na dużej skoczni w Willingen). Najgorsze starty zanotował w Harrachovie, dwukrotnie zajmując 24. miejsce. W klasyfikacji końcowej Turnieju Czterech Skoczni zajął 8. pozycję. W mistrzostwach świata w lotach na skoczni Kulm zajął indywidualnie 14. miejsce. Słabszy start zanotował podczas konkursu drużynowego i Austriacy znaleźli się poza podium, zajmując czwarte miejsce.
Jego największym osiągnięciem jest zdobycie indywidualnego srebrnego medalu olimpijskiego podczas igrzysk w Turynie na dużej skoczni K-125 w Pragelato. Złoty medal przegrał z Thomasem Morgensternem o 0,1 punktu. 20 lutego 2006 na tej samej skoczni zdobył złoty medal w konkursie drużynowym.
W sezonie 2009/2010 został zwycięzcą Turnieju Czterech Skoczni. Wyprzedził drugiego w klasyfikacji Janne Ahonena o 13,3 pkt. Spośród czterech konkursów wygrał jeden – w Oberstdorfie.
W Vikersund podczas serii próbnej przed drużynowym konkursem mistrzostw świata w lotach w 2012 ustanowił swój rekord życiowy, wynoszący 233 m.
W 2017 poinformował o chorobie autoimmunologicznej[3], z powodu której nie startował w zimowym sezonie 2017/2018.
6 maja 2019 ogłosił zakończenie kariery sportowej[4].
Indywidualnie
2006 Turyn/Pragelato | – | 11. miejsce (K-95), srebrny medal (K-125) |
2010 Vancouver/Whistler | – | 19. miejsce (K-95), 4. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2006 Turyn/Pragelato | – | złoty medal[uwaga 1] |
2010 Vancouver/Whistler | – | złoty medal[uwaga 2] |
Starty A. Koflera na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
11. | 12 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-95 | HS-106 | indywid. | 100,5 m | 101,5 m | 257,5 pkt | 9,0 pkt | Lars Bystøl |
2. | 18 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | indywid. | 134,0 m | 139,5 m | 276,8 pkt | 0,1 pkt | Thomas Morgenstern |
1. | 20 lutego | 2006 | Pragelato | Trampolino a Monte | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 1] | 133,5 m | 130,0 m | 984,0 pkt (259,8 pkt) | – | |
19. | 13 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,0 m | 98,5 m | 241,5 pkt | 35,0 pkt | Simon Ammann |
4. | 20 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | indywid. | 131,5 m | 135,0 m | 261,2 pkt | 22,4 pkt | Simon Ammann |
1. | 22 lutego | 2010 | Whistler | Whistler Olympic Park | K-125 | HS-140 | druż.[uwaga 2] | 132,0 m | 142,0 m | 1107,9 pkt (264,7 pkt) | – |
Indywidualnie
2007 Sapporo | – | 8. miejsce (K-120), 6. miejsce (K-90) |
2011 Oslo | – | srebrny medal (K-95), 4. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2003 Val di Fiemme/Predazzo | – | 5. miejsce[uwaga 3] |
2007 Sapporo | – | złoty medal[uwaga 2] |
2011 Oslo | – | złoty medal (K-95)[uwaga 4], złoty medal (K-120)[uwaga 4] |
Starty A. Koflera na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 23 lutego | 2003 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | – | druż.[uwaga 3] | 122,0 m | 121,5 m | 961,8 pkt (235,3 pkt) | 84,8 pkt | Finlandia |
8. | 24 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | indywid. | 118,0 m | 125,0 m | 231,9 pkt | 34,2 pkt | Simon Ammann |
1. | 25 lutego | 2007 | Sapporo | Ōkurayama | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 2] | 130,0 m | 128,5 m | 1000,2 pkt (262,8 pkt) | – | |
6. | 3 marca | 2007 | Sapporo | Miyanomori | K-90 | HS-98 | indywid. | 94,0 m | 93,5 m | 243,0 pkt | 34,0 pkt | Adam Małysz |
2. | 26 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | indywid. | 99,5 m | 105,0 m | 260,1 pkt | 9,1 pkt | Thomas Morgenstern |
1. | 27 lutego | 2011 | Oslo | Midtstubakken | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 4] | 105,0 m | 103,5 m | 1025,5 pkt (254,7 pkt) | – | |
4. | 3 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | indywid. | 129,5 m | 134,0 m | 269,6 pkt | 7,9 pkt | Gregor Schlierenzauer |
1. | 5 marca | 2011 | Oslo | Holmenkollbakken | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 4] | 141,0 m | –[uwaga 5] | 500,0 pkt (132,2 pkt) | – |
Indywidualnie
2006 Tauplitz | – | 14. miejsce |
2008 Oberstdorf | – | 16. miejsce |
2012 Vikersund | – | 6. miejsce |
Drużynowo
2006 Tauplitz | – | 4. miejsce[uwaga 1] |
2008 Oberstdorf | – | złoty medal[uwaga 4] |
2012 Vikersund | – | złoty medal[uwaga 4] |
Starty A. Koflera na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
14. | 13-14 stycznia | 2006 | Tauplitz | Kulm | K-185 | HS-203 | indywid. | 191,5 m | 172,5 m | 172,5 m | 190,0 m | 681,8 pkt | 106,2 pkt | Roar Ljøkelsøy |
4. | 15 stycznia | 2006 | Tauplitz | Kulm | K-185 | HS-203 | druż.[uwaga 1] | 95,0 m | 165,5 m | 1290,6 pkt (198,5 pkt) | 207,3 pkt | Norwegia | ||
16. | 22-23 lutego | 2008 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | indywid. | 198,0 m | 197,5 m | 195,5 m | 186,0 | 745,4 pkt | 90,9 pkt | Gregor Schlierenzauer |
1. | 24 lutego | 2008 | Oberstdorf | Im. Heiniego Klopfera | K-185 | HS-213 | druż.[uwaga 4] | 181,0 m | 197,0 m | 1553,3 pkt (359,6 pkt) | – | |||
6. | 24-25 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | indywid. | 228,0 m | 216,0 m | –[uwaga 5] | –[uwaga 5] | 364,2 pkt | 44,5 pkt | Robert Kranjec |
1. | 26 lutego | 2012 | Vikersund | Vikersundbakken | K-195 | HS-225 | druż.[uwaga 4] | 212,5 m | 210,5 m | 1648,4 pkt (409,8 pkt) | – |