Andreas Stjernen
norweski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andreas Stjernen?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andreas Kolset Stjernen (ur. 30 lipca 1988 w Levanger) – norweski skoczek narciarski. Drużynowy złoty medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2018 oraz Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2018, srebrny medalista mistrzostw świata z 2017 w drużynie męskiej oraz brązowy z 2019 w drużynie mieszanej. Zdobywca Pucharu Świata w lotach 2017/2018, zwycięzca Pucharu Kontynentalnego 2011/2012. Syn Hroara Stjernena[1].
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub |
Sprova IL | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
5 grudnia 2009 w Lillehammer (19. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
5 grudnia 2009 w Lillehammer (19. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
16 lutego 2013 w Oberstdorfie (2. miejsce) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Pierwsze zwycięstwo w PŚ |
13 stycznia 2018 w Tauplitz | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
249,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (14 lutego 2016) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
12 grudnia 2004 zadebiutował w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Brotterode, gdzie zajął 49. miejsce[2]. We wrześniu 2005 w Predazzo zadebiutował w zawodach FIS Cup, zdobywając równocześnie pierwsze punkty. W najlepszej trzydziestce Pucharu Kontynentalnego znalazł się po raz pierwszy 12 marca 2006 w Bischofshofen, zajmując 28. miejsce[3].
W mistrzostwach świata juniorów wystąpił trzykrotnie w latach 2005–2007. Najwyższym miejscem, jakie zajął indywidualnie, było 19. z 2006 roku. W drużynie dwukrotnie – w 2006 i 2007 – był piąty[4].
8 marca 2009 zajął 8. miejsce w zawodach Pucharu Kontynentalnego. 15 marca otrzymał szansę na debiut w Pucharze Świata. Odpadł w kwalifikacjach do zawodów na mamuciej skoczni w Vikersund[5]. W sezonie 2009/2010 zdobył pierwsze punkty Pucharu Świata. 5 grudnia 2009 w Lillehammer, zajął 19. miejsce. Punkty zdobywał również w Sapporo (gdzie był 17.) i w Oslo. Kilkukrotnie zajął miejsce w najlepszej dziesiątce Pucharu Kontynentalnego. 30 stycznia 2010 w Iron Mountain był drugi[6]. 15 stycznia 2011 zajął 8. miejsce w zawodach Pucharu Świata w Sapporo. Poza tym występem jeszcze trzykrotnie zajął miejsca w trzeciej dziesiątce cyklu. W Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie stał na podium: 19 lutego był 2. w Kranju, a 5 marca zwyciężył w Kuopio[7].
W Pucharze Kontynentalnym 2011/2012 regularnie zajmował miejsca w najlepszej dziesiątce. W styczniu dwukrotnie zwyciężył w Sapporo, a następnie zdobył tam punkty w Pucharze Świata. Między 17 a 19 lutego w Oslo trzykrotnie wygrał zawody Pucharu Kontynentalnego. W marcu startował już w Pucharze Świata, najwyższe, trzynaste, miejsce zajmując w tym samym mieście[8]. Zwyciężył w klasyfikacji generalnej Pucharu Kontynentalnego 2011/2012[9].
Od początku sezonu 2012/2013 startował w Pucharze Świata. Do połowy stycznia 2013 najwyższym miejscem, jakie zajął, było 14. 26 stycznia wystartował w zawodach na mamuciej skoczni Vikersundbakken w Vikersund. Zajął w nich 4. miejsce, a dzień później był 8. Miejsca w pierwszej dziesiątce (czwarte i piąte) zajmował też tydzień później w Harrachowie[10]. 16 lutego 2013 na skoczni im. Heiniego Klopfera w Oberstdorfie po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując w zawodach 2. miejsce[11]. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2013. Indywidualnie był 13. na skoczni normalnej i 18. na skoczni dużej. W zawodach drużynowych zajął 4. miejsce[10]. Zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej Pucharu Świata w lotach narciarskich 2012/2013. W Pucharze Świata był dziewiętnasty[12].
8 marca 2019 ogłosił decyzję, że po turnieju Raw Air zakończy sportową karierę[13]. Ostatecznie nie zdecydował się na występ podczas konkursów na Vikersundbakken w Vikersund. Jego ostatnim występem w Pucharze Świata był konkurs na skoczni Granåsen w Trondheim 14 marca 2019, gdzie zajął drugie miejsce[14].
Indywidualnie
2018 Pjongczang | – | 15. miejsce (K-98), 8. miejsce (K-125) |
Drużynowo
2018 Pjongczang | – | złoty medal[uwaga 1] |
Starty A. Stjernena na igrzyskach olimpijskich – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
15. | 10 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-98 | HS-109 | indywid. | 104,0 m | 103,5 m | 225,8 pkt | 33,5 pkt | Andreas Wellinger |
8. | 17 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | indywid. | 134,5 m | 131,5 m | 267,3 pkt | 18,4 pkt | Kamil Stoch |
1. | 19 lutego | 2018 | Pjongczang | Alpensia Jumping Park | K-125 | HS-142 | druż.[uwaga 1] | 133,0 m | 135,5 m | 1098,5 pkt (274,4 pkt) | – |
Indywidualnie
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 13. miejsce (K-95), 18. miejsce (K-120) |
2017 Lahti | – | 17. miejsce (K-90), 4. miejsce (K-116) |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 29. miejsce (K-120), 25. miejsce (K-99) |
Drużynowo
2013 Val di Fiemme/Predazzo | – | 4. miejsce (K-120)[uwaga 2] |
2017 Lahti | – | 5. miejsce (drużyna mieszana/K-90)[uwaga 3], srebrny medal (K-116)[uwaga 4] |
2019 Seefeld/Innsbruck | – | 5. miejsce (K-120)[uwaga 5], brązowy medal (drużyna mieszana/K-99)[uwaga 6] |
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
13. | 23 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-95 | HS-106 | indywid. | 98,0 m | 97,0 m | 233,6 pkt | 19,0 pkt | Anders Bardal |
18. | 28 lutego | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | indywid. | 125,0 m | 127,0 m | 268,9 pkt | 26,9 pkt | Kamil Stoch |
4. | 2 marca | 2013 | Predazzo | Trampolino Dal Ben | K-120 | HS-134 | druż.[uwaga 2] | 125,5 m | 125,0 m | 1117,3 pkt (282,8 pkt) | 18,6 pkt | Austria |
17. | 25 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | indywid. | 95,0 m | 95,0 m | 241,8 pkt | 29,0 pkt | Stefan Kraft |
5. | 26 lutego | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-90 | HS-100 | druż. mix.[uwaga 3] | 91,5 m | 91,0 m | 877,8 pkt (241,7 pkt) | 157,7 pkt | Niemcy |
4. | 2 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | indywid. | 129,5 m | 129,0 m | 276,1 pkt | 3,2 pkt | Stefan Kraft |
2. | 4 marca | 2017 | Lahti | Salpausselkä | K-116 | HS-130 | druż.[uwaga 4] | 127,5 m | 125,5 m | 1078,5 pkt (280,3 pkt) | 25,7 pkt | Polska |
29. | 23 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | indywid. | 124,5 m | 102,0 m | 185,5 pkt | 93,9 pkt | Markus Eisenbichler |
5. | 24 lutego | 2019 | Innsbruck | Bergisel | K-120 | HS-130 | druż.[uwaga 5] | 123,5 m | 120,5 m | 900,2 pkt (223,4 pkt) | 87,3 pkt | Niemcy |
25. | 1 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | indywid. | 96,5 m | 92,5 m | 191,6 pkt | 26,7 pkt | Dawid Kubacki |
3. | 2 marca | 2019 | Seefeld | Toni-Seelos-Olympiaschanze | K-99 | HS-109 | druż. mix.[uwaga 6] | 91,5 m | 102,0 m | 938,4 pkt (227,1 pkt) | 73,8 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2018 Oberstdorf | – | 5. miejsce |
Drużynowo
2018 Oberstdorf | – | złoty medal[uwaga 7] |
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
5. | 19–20 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | indywid. | 193,0 m | 203,0 m | 223,5 m | –[uwaga 8] | 606,9 pkt | 45,0 pkt | Daniel-André Tande |
1. | 21 stycznia | 2018 | Oberstdorf | im. Heiniego Klopfera | K-200 | HS-235 | druż.[uwaga 7] | 231,0 m | 208,0 m | 1662,2 pkt (427,3 pkt) | – |
Indywidualnie
2006 Kranj | – | 19. miejsce |
2007 Tarvisio/ Planica | – | 44. miejsce |
Drużynowo
2005 Rovaniemi | – | 6. miejsce[uwaga 9] |
2006 Kranj | – | 5. miejsce[uwaga 10] |
2007 Tarvisio/ Planica | – | 5. miejsce[uwaga 11] |
Starty A. Stjernena na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
6. | 23 marca | 2005 | Rovaniemi | Ounasvaara | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 9] | 77,5 m | 83,5 m | 844,5 pkt (184,0 pkt) | 137,5 pkt | Słowenia |
19. | 2 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | indywid. | 96,5 m | 97,0 m | 214,8 pkt | 44,8 pkt | Gregor Schlierenzauer |
5. | 4 lutego | 2006 | Kranj | Bauhenk | K-100 | HS-109 | druż.[uwaga 10] | 98,5 m | 92,5 m | 832,6 pkt (210,3 pkt) | 98,0 pkt | Austria |
44. | 15 marca | 2007 | Planica | Srednija velikanka | K-90 | HS-100 | ind. | 82,5 m | – | 94,0 pkt | 174,0 pkt | Roman Koudelka |
5. | 17 marca | 2007 | Planica | Srednija velikanka | K-90 | HS-100 | druż.[uwaga 11] | 93,0 m | 94,0 m | 929,0 pkt (242,0 pkt) | 52,0 pkt | Słowenia |