Andropauza
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andropauza (gr. andros „mężczyzna, człowiek”; gr. pausis, łac. pausa „przerwa”) – okres w życiu mężczyzny (najczęściej po 50. roku życia), zapowiadający zbliżające się wejście w okres starości z początkiem wystąpienia szeregu dolegliwości w różnych sferach funkcjonowania jednostki, zarówno somatycznej, psychologicznej, jak i seksualnej o podłożu wielonarządowych zmian w organizmie, w tym zmian hormonalnych, wywołanych starzeniem się.
Sam termin „andropauza” bywa często negowany, gdyż nie eksponuje właściwego charakteru zachodzących zmian biologicznych. U mężczyzn nie dochodzi, jak to ma miejsce u kobiet (menopauza, klimakterium), do nieodwracalnego zatrzymania funkcji hormonalnych czy reprodukcyjnych, zostają one jedynie upośledzone czy obniżone. Określenie „andropauza” przyjęło się jednak powszechnie i przydatne jest jako pewnego rodzaju skrót myślowy. Inne używane nazwy dla tego okresu to: wiropauza, męskie klimakterium, andropenia, częściowy niedobór androgenów u starzejących się mężczyzn – PADAM (partial androgen deficiency in the aging male), męska menopauza, SLOH (symptomatic late-onset hypogonadism).
Przy diagnozowaniu andropauzy należy pamiętać, że status hormonalny nie jest jedynym i wystarczającym czynnikiem pozwalającym zakwalifikować mężczyzn do grupy osób doświadczających andropauzy. Istotny jest rosnący z wiekiem poziom globuliny wiążącej hormony płciowe i wynikający z tego spadek frakcji wolnej testosteronu (FT). Spadek frakcji wolnego (FT) i biodostępnego (BT) testosteronu jest szybszy niż spadek poziomu testosteronu w ogóle – stąd oznaczenie samego poziomu testosteronu przestaje być miarodajne. Stąd mężczyźni mający niski poziom globuliny wiążącej hormony płciowe w późniejszym wieku odczuwają objawy andropauzy. Dopiero zmiany w układzie hormonalnym (przede wszystkim niedobór androgenów) oraz inne zmiany biochemiczne w organizmie starzejącego się mężczyzny wraz z obecnością oznak i objawów psychofizycznych pozwalają na diagnozę andropauzy.