Andrzej Pawłowicz Sapieha
wojewoda połocki i smoleński, kasztelan miński / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Andrzej Pawłowicz Sapieha herbu Lis (ur. 1539, zm. przed 11 października 1621) – smoleński w 1621 roku, wojewoda połocki w latach 1597-1613, kasztelan miński w 1592 roku, podczaszy litewski w 1588 roku, stolnik litewski w 1588 roku, wójt połocki w latach 1597-1613, starosta rumborski od ok. 1572 roku do 1580 roku, rotmistrz Jego Królewskiej Mości[1].
Ten artykuł dotyczy podczaszego wielkiego litewskiego. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku. |
Lis | |||
Rodzina | |||
---|---|---|---|
Data urodzenia | |||
Data śmierci | |||
Ojciec | |||
Matka |
Aleksandra Chodkiewicz | ||
Żona |
Krystyna Dembińska | ||
|
Był synem Pawła, przyrodnim bratem Mikołaja i Bohdana.
W latach 1575-1578 brał udział w obronie Inflant przed Rosją. Jako zastępca Mikołaja Radziwiłła „Rudego” pod Kiesią rozbił z 5-6 tys. żołnierzy trzykrotnie silniejsze wojska moskiewskie.
Po objęciu tronu przez Zygmunta III dzięki wsparciu kanclerza Lwa Sapiehy uzyskał w 1588 urząd podczaszego litewskiego. 29 maja 1592 został mianowany kasztelanem mińskim. Ze względu na niesprzyjającą aurę polityczną i wzrastające w Połocku sympatie promoskiewskie próbował od roku 1600 odsprzedać województwo połockie, co udało mu się dopiero w 1613.
Kilkakrotnie przebywał za granicą, głównie we Włoszech: w 1579, 1592 i 1608.
Stary i schorowany został mianowany wojewodą smoleńskim. Prawdopodobnie tego urzędu nie zdążył objąć.