Andrzej Stękała
polski skoczek narciarski / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Andrzej Stękała?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Andrzej Stękała (ur. 30 czerwca 1995 w Zakopanem) – polski skoczek narciarski, reprezentant klubu AZS Zakopane, drużynowy brązowy medalista Mistrzostw Świata w Lotach Narciarskich 2020 i Mistrzostw Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021, medalista mistrzostw Polski, zwycięzca klasyfikacji generalnej FIS Cup w sezonie 2014/2015.
Data i miejsce urodzenia |
30 czerwca 1995 | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Klub | ||||||||||||||||||||||
Wzrost |
178 cm[1] | |||||||||||||||||||||
Reprezentacja | ||||||||||||||||||||||
Debiut w PŚ |
19 grudnia 2015 w Engelbergu (27. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze punkty w PŚ |
19 grudnia 2015 w Engelbergu (27. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Pierwsze podium w PŚ |
13 lutego 2021 w Zakopanem (2. miejsce) | |||||||||||||||||||||
Rekord życiowy |
235,0 m na Vikersundbakken w Vikersund (14 lutego 2016)[2] | |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||
|
W cyklach zawodów organizowanych przez Międzynarodową Federację Narciarską zadebiutował po ukończeniu 18 lat. W sezonie 2013/2014 czterokrotnie wystąpił w FIS Cup, dwa razy zajmując miejsce w najlepszej trzydziestce[3]. W tym samym sezonie zwyciężył w cyklu Lotos Cup w kategorii Junior A[4].
W sierpniu 2014 we Frenštácie pod Radhoštěm zadebiutował w Letnim Pucharze Kontynentalnym. Pierwsze punkty zdobył w swoim drugim starcie, zajmując 16. miejsce. W sezonie 2014/2015 regularnie występował w zawodach FIS Cupu, w których czterokrotnie wygrał, trzykrotnie zajął drugie i raz trzecie miejsce[5] i ostatecznie odniósł zwycięstwo w całym cyklu[6]. Wystąpił również na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2015, zajmując 18. miejsce indywidualnie i 4. w drużynie[5]. 14 marca 2015 po raz pierwszy stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując 2. lokatę w Niżnym Tagile[7].
W letniej części sezonu 2015/2016 dwukrotnie stawał na podium FIS Cupu. 11 grudnia 2015 zwyciężył w zawodach Pucharu Kontynentalnego w Renie, a dwa dni później zajął 2. miejsce. Po tych występach znalazł się w składzie reprezentacji Polski na zawody Pucharu Świata. W swoim debiutanckim starcie w tym cyklu, 19 grudnia 2015 w Engelbergu, zajął 27. miejsce, tym samym zdobywając swoje pierwsze punkty w zawodach najwyższej rangi. W kolejnych dniach jeszcze raz stanął na podium Pucharu Kontynentalnego, w zawodach w Engelbergu zajmując 3. pozycję. Od stycznia 2016 regularnie startował w Pucharze Świata, najczęściej zajmując miejsca w trzeciej dziesiątce. 23 stycznia 2016 roku stanął na trzecim stopniu podium w zawodach drużynowych cyklu w Zakopanem. Indywidualnie najwyżej sklasyfikowany został na 6. pozycji, 10 lutego w Trondheim[8]. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2015/2016 znalazł się na 34. miejscu ze 105 punktami[9].
W lipcu 2016 zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 21. miejsce w zawodach w Wiśle. W kolejnych latach osiągał gorsze wyniki sportowe. W zimowej części sezonu 2016/2017 nie startował w Pucharze Świata, a w Pucharze Kontynentalnym najwyżej sklasyfikowany był na 24. pozycji[10]. W sezonie 2017/2018 punkty w zawodach międzynarodowych zdobywał jedynie w FIS Cupie[11].
W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego kilkukrotnie kończył zawody w pierwszej dziesiątce. Sezon zakończył dwukrotnym zajęciem 2. miejsca w zawodach w Czajkowskim[12]. W sierpniu 2019 był drugi w zawodach Letniego Pucharu Kontynentalnego w Wiśle, a w jednym z konkursów Letniego Grand Prix w Hakubie zajął 8. miejsce. W zimowej części sezonu 2019/2020 najwyżej w zawodach Pucharu Kontynentalnego klasyfikowany był na 5. pozycji[13].
22 listopada 2020 zajął 19. miejsce w konkursie Pucharu Świata w Wiśle, tym samym po ponad 4-letniej przerwie ponownie zdobywając punkty cyklu. Znalazł się w składzie reprezentacji Polski na Mistrzostwa Świata w Lotach Narciarskich 2020. Zajął na nich 10. miejsce indywidualnie, zaś w zawodach drużynowych, wraz z Piotrem Żyłą, Kamilem Stochem i Dawidem Kubackim, zdobył brązowy medal. W dalszej części sezonu regularnie zdobywał punkty Pucharu Świata. W grudniowych zawodach cyklu najwyżej sklasyfikowany był na 7. pozycji, a w styczniowych – na 5. miejscu. 13 lutego 2021 po raz pierwszy stanął na podium zawodów indywidualnych Pucharu Świata, zajmując 2. pozycję w konkursie w Zakopanem. Wystąpił na Mistrzostwach Świata w Narciarstwie Klasycznym 2021. Indywidualnie zajął 30. lokatę na skoczni normalnej i 21. na dużej, a w drużynie męskiej, wraz z Żyłą, Stochem i Kubackim, zdobył brązowy medal[14]. Sezon 2020/2021 Pucharu Świata zakończył na 16. miejscu w klasyfikacji generalnej z 473 punktami[9].
W sezonie 2021/2022 Pucharu Świata czterokrotnie zdobył punkty, a najwyżej klasyfikowany był w marcu 2022 w Planicy, na 20. pozycji. W Pucharze Kontynentalnym dwukrotnie stawał na podium, również w marcu – w Lahti był 2., a w Zakopanem zwyciężył[15]. W sezonie zimowym 2022/2023 nie zdobył punktów Pucharu Świata, a w Pucharze Kontynentalnym 2022/2023 najwyżej klasyfikowany był na 9. pozycji[16].
Swój rekord życiowy wynoszący 235 metrów ustanowił 14 lutego 2016 na Vikersundbakken w Vikersund, dzięki czemu odnotował wówczas drugi w historii najdłuższy lot spośród polskich skoczków narciarskich oraz najdłuższy lot oddany przez Polaka na tym obiekcie[17].
Indywidualnie
2021 Oberstdorf | – | 30. miejsce (K-95), 21. miejsce (K-120) |
Drużynowo
2021 Oberstdorf | – | brązowy medal (K-120)[uwaga 1] |
Starty A. Stękały na mistrzostwach świata – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
30. | 27 lutego | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,0 m | 87,5 m | 211,6 pkt | 57,2 pkt | Piotr Żyła |
21. | 5 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | indywid. | 121,5 m | 122,5 m | 219,2 pkt | 57,3 pkt | Stefan Kraft |
3. | 6 marca | 2021 | Oberstdorf | Schattenbergschanze | K-120 | HS-137 | druż.[uwaga 1] | 122,5 m | 127,0 m | 1031,2 pkt (232,4 pkt) | 15,4 pkt | Niemcy |
Indywidualnie
2020 Planica | – | 10. miejsce |
Drużynowo
2020 Planica | – | brązowy medal[uwaga 1] |
Starty A. Stękały na mistrzostwach świata w lotach – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Skok 3 | Skok 4 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
10. | 11–12 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | indywid. | 224,5 m | 215,5 m | 224,5 m | 212,0 m | 792,4 pkt | 84,8 pkt | Karl Geiger |
3. | 13 grudnia | 2020 | Planica | Letalnica | K-200 | HS-240 | druż.[uwaga 1] | 228,0 m | 229,0 m | 1665,5 pkt (430,2 pkt) | 62,2 pkt | Norwegia |
Indywidualnie
2015 Ałmaty | – | 18. miejsce |
Drużynowo
2015 Ałmaty | – | 4. miejsce[uwaga 2] |
Starty A. Stękały na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo
Miejsce | Dzień | Rok | Miejscowość | Skocznia | Punkt K | HS | Konkurs | Skok 1 | Skok 2 | Nota | Strata | Zwycięzca |
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
18. | 5 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | indywid. | 95,5 m | 98,5 m | 241,8 pkt | 28,1 pkt | Johann André Forfang |
4. | 7 lutego | 2015 | Ałmaty | Gornyj Gigant | K-95 | HS-106 | druż.[uwaga 2] | 96,5 m | 95,0 m | 817,6 pkt (210,0 pkt) | 75,7 pkt | Norwegia |