Anna de Foix-Candale
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Anna de Foix (ur. około 1484, zm. 26 lipca 1506 w Budzie) – hrabianka de Candale, królowa Węgier, Czech i Chorwacji od 1502 r. jako trzecia żona Władysława II Jagiellończyka.
Królowa Węgier | |
Okres | |
---|---|
Jako żona | |
Koronacja |
29 września 1502 |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Królowa Czech | |
Okres | |
Jako żona | |
Poprzedniczka | |
Następczyni | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia |
ok. 1484 |
Data i miejsce śmierci | |
Ojciec | |
Matka |
Katarzyna de Foix |
Mąż | |
Dzieci |
Była córką Gastona II de Foix, hrabiego de Candale i Katarzyny de Foix (córki Gastona IV de Foix). Była spokrewniona z panującą we Francji dynastią Walezjuszów (siostrzenica jej matki, Anna Bretońska była żoną Ludwika XII). Jej ślub z ponad dwadzieścia lat starszym królem czeskim i węgierskim miał przypieczętować sojusz polityczny Jagiellonów z francuskim królem Ludwikiem XII. Sojusz zawiązano przeciw Habsburgom, rozprzestrzeniającym się w środkowej Europie, i ekspansji tureckiej na zachód. Władysław nie szukał córki króla jakiegoś potężnego kraju - wystarczyła mu młoda księżniczka spokrewniona z jakąś wielką dynastią panującą, która byłaby zdolna dać mu upragnionego potomka.