Architektura barokowa w Ameryce Łacińskiej
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Po podboju Ameryki hiszpańscy i portugalscy konkwistadorzy rozpoczęli działalność kolonizacyjną. Budując, wprowadzili na te obszary znaną sobie architekturę europejską. Pierwsze budowle łączą w sobie elementy gotyku i renesansu. Dość szybko barok zyskał popularność. Bogate zdobnictwo opierało się na stylach mudejar, plateresco, izabelińskim i manuelińskim. Nie było to jednak proste przeniesienie wzorów. W architekturze Ameryki Łacińskiej splatają się różne formy sztuk europejskiej i prekolumbijskiej, tworząc specyficzne, zróżnicowane zjawisko. Każde z większych miast było samodzielnym centrum sztuki wypracowującym własne wzory.
|
Ten artykuł od 2024-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Realizatorzy obiektów musieli się zmierzyć z odmiennymi warunkami od klimatu pustynnego po lasy tropikalne. Występują tam wysokie temperatury, silne, nawiewające piach wiatry i padają ulewne deszcze. Są tam obszary aktywności sejsmicznej. Zatem wymagania w stosunku do konstrukcji budowli są inne niż w Europie. Także dostępność materiałów budowlanych jest inna. Budowniczowie dysponowali mniejszą ilością kamienia, który wielokrotnie zastępowali drewnem, ale innych gatunków niż dotychczas używane.