Architektura karolińska
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Architektura karolińska – jeden z rodzajów architektury przedromańskiej, rozwijany w Europie w okresie renesansu karolińskiego, tj. na przełomie VIII i IX wieku, podczas dominacji Karolingów na kontynencie; mający nawiązywać do architektury klasycznej, czerpiący także silnie z rozwiązań wczesnochrześcijańskich i bizantyńskich oraz wprowadzający własne innowacje.