Architektura procesora
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Architektura procesora – wspólne określenie najważniejszych z punktu widzenia budowy i funkcjonalności cech procesora. Na architekturę procesora składają się:
- model programowy procesora (ang. Instruction Set Architecture) – zestaw instrukcji procesora oraz inne jego cechy istotne z punktu widzenia programisty, bez względu na ich wewnętrzną realizację; stanowi granicę pomiędzy warstwą sprzętową a programową
- mikroarchitektura procesora (ang. microarchitecture) – wewnętrzna, sprzętowa implementacja danego modelu programowego, określająca sposób wykonywania operacji przez procesor, szczegółową budowę wewnętrzną procesora itd.
Ten artykuł od 2017-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Procesory realizujące ten sam model programowy, mogą znacznie różnić się między sobą na poziomie mikroarchitektury – np. różne wewnętrznie procesory firmy Intel i AMD realizują te same modele programowe, np. IA-32 bądź AMD64 (tzw. EM64T).
W zależności od sposobu przechowywania danych i rozkazów przez mikroprocesor, możemy wyróżnić:
- architekturę von Neumanna – zarówno dane, jak i programy są przechowywane w tym samym bloku pamięci;
- architekturę harwardzką – rozkazy i dane są przechowywane w oddzielnych pamięciach;
- architekturę mieszaną – połączenie dwóch powyższych typów: rozdzielono pamięci rozkazów i danych, jednak wykorzystują one wspólne magistrale.