Ariel (księżyc)
księżyc Urana / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Ariel (księżyc)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Ariel (Uran I ) – jeden z pięciu największych satelitów Urana. Został odkryty przez Williama Lassella w 1851, równocześnie z Umbrielem. Wszystkie duże księżyce Urana są zbudowane z około 40–50% zamrożonej wody zmieszanej ze skałami, są to nieco większe kawałki skał niż na dużych księżycach Saturna takich jak Rea. Powierzchnia Ariela jest pokryta kraterami oraz głębokimi (nawet do 10 km), długimi na setki kilometrów wąwozami. Ariel jest bardzo podobny do Tytanii, lecz jego powierzchnia jest bardziej urozmaicona, zaś kratery i wąwozy są tu dużo większe i bardziej rozwinięte. Powierzchnia jest stosunkowo młoda (jej wiek jest porównywalny z wiekiem powierzchni Enceladusa), niektóre procesy tworzące nową powierzchnię są w toku.
Mozaika najlepszych zdjęć Ariela uzyskanych przez sondę Voyager 2 | |||
Planeta | |||
---|---|---|---|
Odkrywca | |||
Data odkrycia |
24 października 1851 | ||
Charakterystyka orbity | |||
Półoś wielka |
190 900 km[1] | ||
Mimośród |
0,0012[1] | ||
Okres obiegu |
2,520 d[1] | ||
Nachylenie do płaszczyzny równika planety |
0,041°[1] | ||
Długość węzła wstępującego |
22,394°[1] | ||
Argument perycentrum |
115,349°[1] | ||
Anomalia średnia |
39,481°[1] | ||
Własności fizyczne | |||
Średnica równikowa |
1158 km | ||
Masa |
(1,35 ± 0,12) ×1021 kg | ||
Średnia gęstość |
1,67 g/cm³ | ||
Przyspieszenie grawitacyjne na powierzchni |
0,27 m/s² | ||
Siła ciążenia na powierzchni |
0,028 g | ||
Prędkość ucieczki |
0,56 km/s | ||
Okres obrotu wokół własnej osi |
synchroniczny | ||
Albedo |
0,39 | ||
Jasność obserwowana (z Ziemi) |
|||
Temperatura powierzchni |
58 K | ||
|