Armand de Foucauld de Pontbriand
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Armand de Foucauld de Pontbriandur (ur. 24 listopada 1751 w Celles w gminie Périgueux, zm. 2 września 1792 w Paryżu) – błogosławiony Kościoła katolickiego, męczennik, ofiara prześladowań katolików okresu francuskiej rewolucji[1][2][3][4].
prezbiter i męczennik | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Czczony przez | |
Beatyfikacja |
17 października 1926 |
Wspomnienie |
2 września |
Po przyjęciu święceń kapłańskich w 1775 mianowany został kanonikiem. Za sprawą nominacji swego wuja, biskupa Arles, po ukończeniu studiów został wikariuszem generalnym[2]. Występował przeciwko Konstytucji cywilnej kleru[2]. Przed falą prześladowań schonił się w Paryżu[2]. Aresztowany został za odmowę złożenia przysięgi konstytucyjnej[2].
Armand de Foucauld de Pontbriandur był jedną z ofiar tak zwanych masakr wrześniowych, w których zginęło 300 duchownych, ofiarą nienawiści do wiary (łac) odium fidei[5][4]. Zamordowany został w klasztorze karmelitów 2 września 1792 roku[6].
Dzienna rocznica śmierci jest dniem, kiedy wspominany jest w Kościele katolickim[4].
Armand de Foucauld de Pontbriandur znalazł się w grupie 191 męczenników z Paryża beatyfikowanych przez papieża Piusa XI 17 października 1926[7][1].