August Bernert (ur. 17 listopada 1850 w Grodkowie, zm. 20 listopada 1920 w Raciborzu) – burmistrz i nadburmistrz Raciborza w latach 1885–1920.

Urodził się 17 listopada 1850 w Grodkowie, jako syn miejscowego kupca. Uczył się w gimnazjum w Nysie, a następnie w Matthias-Gymnasium we Wrocławiu. W 1870, kiedy był w klasie maturalnej, wybuchła wojna francusko-pruska. Jako ochotnik wstąpił wtedy do stacjonującego we Wrocławiu 3 Pułku Grenadierów Gwardii im. królowej Elżbiety^[1], z którym udał się na front. W okresie wrzesień-listopad tego roku brał udział w walkach o Paryż pod Le Bourget^[2]. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął karierę urzędniczą. We wrześniu 1885 został powołany na stanowisko burmistrza Raciborza, które objął 16 listopada tego samego roku^[3].

Stanowisko to piastował przez 35 lat, aż do śmierci 20 listopada 1920. August Bernert jest jak dotąd najdłużej urzędującym zarządcą Raciborza w historii. W uznaniu jego zasług na rzecz miasta w 1898 otrzymał tytuł nadburmistrza. Formalnie tytuł ten nadany został mu 1 kwietnia 1903, kiedy to miastu nadano status powiatu grodzkiego^[4].

Działalność Bernerta jako zarządcy Raciborza oceniana jest bardzo dobrze. Do jego zasług zalicza się przede wszystkim powstanie w mieście wielu ważnych inwestycji, m.in. wybudowanie jednego z najnowocześniejszych w ówczesnych Niemczech szpitali (dawny szpital przy ul. Bema), seminarium nauczycielskiego (późniejsze gimnazjum nr 5 przy ul. Opawskiej), kościoła ewangelickiego (w miejscu, którego wybudowano szkołę muzyczną przy ul. Ogrodowej), nowego mostu na Odrze łączącego miasto z Płonią, który otrzymał jego imię, pomoc w realizacji wielu innych szkół i inwestycji, sprowadzenie do miasta inwestorów, co spowodowało rozwój gospodarczy, czy wyznaczenie wielu nowych ulic i zieleńców, poszerzenie granic miasta i utworzenie z niego powiatu grodzkiego^[4]. Aby zrealizować wiele inwestycji, Bernert kupował w dużych ilościach grunty od prywatnych właścicieli. Z chwilą objęcia urzędu burmistrza przez Augusta Bernerta Racibórz liczył 19 tys. mieszkańców, w dniu jego śmierci prawie 50 tysięcy^[3].

Jego syn, Fritz Otto Bernert, był asem lotnictwa armii Cesarstwa Niemieckiego, który za zasługi podczas I wojny światowej otrzymał w 1917 roku najwyższe ówczesne odznaczenie wojskowe, order Pour le Mérite^[3].