Bayard Taylor Horton
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bayard Taylor Horton (ur. 6 grudnia 1895 w City Gate, zm. 6 lipca 1980 w Rochester) – amerykański lekarz.
Po ukończeniu w 1922 roku studiów medycznych na University of Virginia, w latach 1923-1925 pracował w University of Virginia Hospital. Był także profesorem biologii w Emory and Henry College w Emory w stanie Wirginia. W roku 1925, Horton rozpoczął stypendium w Mayo Graduate School of Medicine. Wszedł w skład kadry lekarskiej Mayo Clinic w roku 1929. Od 1940 został mianowany dyrektorem Wydziału Badań Naukowych. Po okresie pracy w Mayo Clinic odszedł w 1958 i przeniósł się do Sun City w stanie Arizona.
Domeną jego pracy naukowej były przede wszystkim: nadciśnienie tętnicze i choroby naczyń.
Niektóre z osiągnięć naukowych Bayarda Taylora Hortona:
- badania nad zapaleniem tętnicy skroniowej (olbrzymiokomórkowe zapalenie tętnic), nazywanym także chorobą Hortona
- neuralgia Hortona (klasterowy ból głowy)
- test Hortona - nie stosowany już obecnie test prowokacyjny z histaminą wykorzystywany w diagnostyce różnicowej nawracających bólów głowy