Brzegi Górne
wieś w województwie podkarpackim / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Berehy Górne?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Brzegi Górne (do 1968 Berehy Górne[1][7]) – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska[5][8]. Leży przy DW897.
wieś | |||
Brzegi Górne (2012) | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat | |||
Gmina | |||
Sołectwo | |||
Wysokość | |||
Liczba ludności (2020) |
6[3] | ||
Strefa numeracyjna |
13 | ||
Kod pocztowy |
38-713[4] | ||
Tablice rejestracyjne |
RBI | ||
SIMC |
0356122[5] | ||
49°08′39″N 22°34′12″E[6] | |||
|
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
Wieś prawa wołoskiego Berehy Górne w latach 1551–1600, położona w ziemi sanockiej województwa ruskiego[9]. W XVI w. właścicielami tej miejscowości byli Kmitowie. Do 1553 dziedziczył ją Piotr Kmita Sobieński, a po jego śmierci bezdzietna wdowa Barbara Kmita z Herburtów. Po jej śmierci w 1580 – brat Stanisław Herburt. W połowie XIX wieku właścicielką posiadłości tabularnej w Berehach Górnych była Krystyna Niemczewska i współwłaściciele[10]. Na przełomie XIX i XX wieku obszary we wsi posiadał Antoni Pogłodowski[11][12][13], a w 1903 odkupił je od niego Teodor Alfred Serwatowski.
25 września 1944 wieś została zajęta przez wojska radzieckie[14].
W latach 70. w pasie Wetlina-Ustrzyki Górne planowano budowę domów wczasowych na 10 tys. osób. Tylko w Berehach miało wypoczywać 3 tys. wczasowiczów[15].
Od 1976 nad potokiem Prowcza funkcjonowała studencka baza namiotowa. Dla upamiętnienia ukraińskiej przeszłości tych rejonów wybudowano w niej bramę ozdobną zwieńczoną tryzubem, co spowodowało interwencję SB[16].
We wsi zachował się cmentarz greckokatolicki, odnowiony w 1989 r. przez uczestników obozu konserwatorskiego zorganizowanego w ramach akcji "Nadsanie" i w kolejnych latach przez Stowarzyszenie Magurycz.
W 2011 wieś zamieszkiwało 7 osób[17]. Gospodarstwo znajduje się tuż przy zejściu z połoniny Wetlińskiej na czerwonym szlaku. Znajduje się tam punkt gastronomiczny, pole namiotowe, można również wynająć domek letniskowy lub miejsce w stodole na sianie.
Na terenie wsi notowano występowanie zarazy macierzankowej – bardzo rzadkiego w Polsce gatunku rośliny[18].
Wierni kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii św. Michała Archanioła w Dwerniku.