Bernhard Rawitz
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bernhard Rawitz (ur. 23 sierpnia 1857 w Ostrowie, zm. 28 grudnia 1932 w Berlinie) – niemiecki lekarz wojskowy i anatom.
Był synem starszego lekarza sztabowego (Oberstabsarzt) Josepha Rawitza. Uczęszczał do gimnazjum w Głogowie do 1875 roku. Następnie studiował medycynę na Akademii Cesarza Wilhelma w Berlinie, tytuł doktora medycyny otrzymał w 1879 roku po przedstawieniu dysertacji Die Ranvier'schen Einschnüringen und Lautermann'schen Einkerbungen. Następnie praktykował (od 1880 do 1883) jako lekarz wojskowy w Metz. Później pracował naukowo w stacjach zoologicznych w Neapolu (1890-1892) i Rovigno (1892-1898) i odbył podróże do północnej Europy – do Tromsø, Soervaer na wyspie Sørøya i Trollfjord, a także na Wyspy Niedźwiedzie, gdzie badał anatomię waleni[1]. W 1889 habilitował się z anatomii patologicznej na Uniwersytecie Fryderyka Wilhelma w Berlinie, w 1907 został profesorem tytularnym, w 1912 został profesorem nadzwyczajnym[2]. Po I wojnie światowej pracował w Instytucie Patologii u Lubarscha.
Publikował prace anatomiczne, a także filozoficzne i historyczne[3]. Jako pierwszy opisał budowę ucha wewnętrznego u japońskich i chińskich myszy tańczących[4].
Podpisał deklarację poparcia pruskiego militaryzmu (Erklärung der Hochschullehrer des Deutschen Reiches) w 1914 roku. Zmarł w 1932, wspomnienie o nim napisał Friedel[5].