Bińków (gromada)
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bińków – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954-1972.
gromada | |||
1954–1961 | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Województwo | |||
Powiat |
1954–55: piotrkowski | ||
Data powstania |
4 października 1954 | ||
Data likwidacji |
31 grudnia 1961 | ||
Siedziba | |||
Szczegółowy podział administracyjny (1954) | |||
| |||
Liczba reprezentantów | |||
| |||
brak współrzędnych |
Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954[1] do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973[2], tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954-1972[3][4].
Gromadę Bińków siedzibą GRN w Bińkowie (obecnie w granicach Bełchatowa) utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski[3] – w powiecie piotrkowskim w woj. łódzkim, na mocy uchwały nr 35/54 WRN w Łodzi z dnia 4 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad[5] Dobiecin, Bińków, Politanice i Zdzieszulice Górne ze zniesionej gminy Bełchatówek w tymże powiecie[6]. Dla gromady ustalono 14 członków gromadzkiej rady narodowej[7].
1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu bełchatowskiego w tymże województwie[8].
Gromadę zniesiono 31 grudnia 1961, a jej obszar włączono do nowo utworzonej gromady Bełchatów[9].