Biskupstwo kurlandzkie
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Biskupstwo kurlandzkie, inaczej też biskupstwo kurońskie (łac. Episcopatus Curoniensis, dolniem. Bisdom Curland) – zależna od zakonu krzyżackiego jednostka administracyjna Kościoła katolickiego na terenie Kurlandii, wchodząca w skład utworzonej w 1255 r. metropolii w Rydze[1].
Państwo | |
---|---|
Siedziba | |
Data powołania | |
Data zamknięcia | |
Wyznanie | |
Kościół | |
Współczesne położenie | |
Państwo | |
Stolica tytularna | |
Obecny biskup |
Johann von Münchhausen |
Dane statystyczne | |
Powierzchnia |
ok. 13 000 km² |
inflanckiej gałęzi zakonu krzyżackiego domena biskupa Kurlandii |
Siedzibą utworzonego w 1243 r. biskupstwa był Piltyń. Domena biskupa obejmowała około 1/3 obszaru diecezji i nie stanowiła zwartego obszaru[uwaga 1]. Od 1263 r. biskup kurlandzki był członkiem zakonu krzyżackiego, od 1290 r. do zakonu tego należeli również członkowie kapituły biskupiej. W 1521 r. biskupi kurlandzcy uzyskali status książąt Rzeszy, dorównując pod tym względem pozostałym biskupom inflanckim[2].
Na przełomie maja i czerwca 1560 r. domena biskupa kurlandzkiego[uwaga 2] za kwotę 9200 talarów została sprzedana przez biskupa Johanna von Münchhausena księciu duńskiemu Magnusowi[3]. Magnus nabył także prawa do następstwa od Ulricha Behra, koadiutora biskupa von Münchhausena[4]. Po śmierci księcia Magnusa ziemie będące uprzednio uposażeniem biskupa kurlandzkiego zostały przyłączone do unii polsko-litewskiej[uwaga 3], na podstawie traktatu polsko-duńskiego, zawartego 10 kwietnia 1585 r. w Kronborgu[5].