Bitwa na łuku kurskim
starcie wojsk niemieckich i radzieckich na froncie wschodnim pod Kurskiem, jedna z głównych bitew II wojny światowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Bitwa na łuku kurskim?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Bitwa na łuku kurskim[uwaga 2][6][7][8][9], bitwa pod Kurskiem[10], bitwa kurska[11] – bitwa stoczona między siłami niemieckimi a radzieckimi na froncie wschodnim podczas II wojny światowej niedaleko miasta Kursk, między 5 lipca a 23 sierpnia 1943 roku. Niemiecka ofensywa otrzymała kryptonim „Cytadela” (niem. Zitadelle) i doprowadziła do jednej z największych bitew pancernych w dziejach świata, bitwy pod Prochorowką. Po powstrzymaniu niemieckiej ofensywy nastąpiły dwie radzieckie kontrofensywy: operacje orłowska i biełgorodzko-charkowska. Była to ostatnia niemiecka strategiczna operacja ofensywna na froncie wschodnim. Zwycięstwo w tej bitwie oddało inicjatywę strategiczną w ręce Armii Czerwonej do końca wojny.
II wojna światowa, front wschodni | |||
Mapa działań wojsk niemieckich i radzieckich od 4 lipca do 1 sierpnia 1943 roku | |||
Czas |
5 lipca – 23 sierpnia 1943 | ||
---|---|---|---|
Miejsce |
okolice Kurska | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
ostatnia niemiecka próba odzyskania inicjatywy na froncie wschodnim | ||
Wynik |
decydujące i strategiczne zwycięstwo ZSRR | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
51°42′N 36°06′E | |||
|
Niemieckie dowództwo miało nadzieję osłabić latem 1943 roku potencjał ofensywny Armii Czerwonej przez odcięcie dużej liczby oddziałów radzieckich w wybrzuszeniu linii frontu w pobliżu Kurska, które zyskało nazwę „łuku kurskiego”. Dzięki likwidacji tego zakola Niemcy skróciliby swoje linie obronne, zmniejszając przewagę liczebną Sowietów w krytycznych sektorach. Plan przewidywał okrążenie oddziałów radzieckich poprzez zbieżne ataki oskrzydlające z północy i południa. Niemieckie dowództwo miało nadzieję, że powodzenie tej operacji przechyliłoby sytuację strategiczną na froncie wschodnim na korzyść Niemców po klęsce stalingradzkiej.
Radzieckie dowództwo wiedziało jednak o niemieckich planach dzięki raportom własnego i brytyjskiego wywiadu. Sowieci zbudowali wokół Kurska silne i dobrze ufortyfikowane linie obronne, które miały wykrwawić nacierające siły niemieckie. Niemcy opóźniali swoją ofensywę, by wzmocnić swoje wojska w oczekiwaniu na nową broń, w szczególności czołgi średnie Pantera i czołgi ciężkie Tygrys. To dało Armii Czerwonej dużo czasu na przygotowanie obrony. Pozycje obronne składały się z pól minowych, fortyfikacji, stanowisk ze wzmocnioną artylerią lufową i rakietową oraz punktów przeciwpancernych. Na tyłach utworzono silne jednostki rezerwowe, które miały przystąpić do kontrofensywy po odparciu niemieckiego uderzenia.
W bitwie pod Kurskiem po raz pierwszy w II wojnie światowej udało się powstrzymać niemiecką strategiczną ofensywę, zanim przerwała ona linie obronne i weszła głęboko w przestrzeń operacyjną. Na północy niemieckie uderzenie weszło maksymalnie na 10–12, a na południu 35 kilometrów w głąb terenów wroga. Operacje ofensywne Armii Czerwonej po tej bitwie były jej pierwszymi udanymi letnimi operacjami strategicznymi podczas wojny niemiecko-radzieckiej. W bitwie chrzest bojowy oprócz niemieckich niszczycieli czołgów Ferdynand miały też radzieckie działa samobieżne SU-152[12].