Bitwa nad Tacuarembó
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa nad Tacuarembó – decydująca bitwa z okresu inwazji portugalsko-brazylijskiej na terytorium Banda Oriental (obecnie Urugwaj).
Inwazja na Urugwaj 1816-1820 | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Tacuarembó Chico, dopływ Tacuarembó | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
zajęcie Banda Oriental przez siły portugalskie | ||
Wynik |
Zwycięstwo sił portugalsko-brazylijskich, aneksja terytorium Banda Oriental przez monarchię portugalsko-brazylijską | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
brak współrzędnych |
W 1811 portugalska armia z Brazylii zajęła Banda Oriental po raz pierwszy, ale musiała się wycofać pod presją Wielkiej Brytanii. W 1816 ponowna inwazja pobiła oddziały Joségo Gervasio Artigasa[1], który wszakże przez następne trzy lata prowadził walkę przeciwko siłom portugalsko-brazylijskim zajmującym tereny dzisiejszego Urugwaju[2].
W grudniu 1819 zebrał kolejną armię przeciw siłom portugalskim i wkroczył na tereny przez nie zajmowane[2]. Jego siły, liczące ok. 2000 żołnierzy pod dowództwem gen, Latorre zostały nad Tacuarembó Chico (zachodni brzeg rzeki Tacuarembó) doszczętnie rozbite przez liczące ok. 3 tys. żołnierzy oddziały portugalskie[3]. Artigas zdołał zebrać resztki swych ludzi i wycofać się do Entre Ríos[2]. W następstwie bitwy Banda Oriental została formalnie wcielona do ziem portugalskich jako prowincja Cisplatina 18 stycznia 1821 roku[3], co pośrednio doprowadziło do wojny brazylijsko-argentyńskiej w 1825 roku[1].