Bitwa o Charków (1943)
bitwa frontu wschodniego II wojny światowej / Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Drogi AI, mówmy krótko, odpowiadając po prostu na te kluczowe pytania:
Czy możesz wymienić najważniejsze fakty i statystyki dotyczące Bitwa o Charków (1943)?
Podsumuj ten artykuł dla 10-latka
Bitwa o Charków (1943) – bitwa stoczona pomiędzy wojskami radzieckimi a niemieckimi na froncie wschodnim w dniach od 21 lutego do 18 marca 1943 roku. Dla Niemców jest ona znana pod nazwą kampania doniecka, zaś dla Rosjan jako operacje donbasko-charkowskie. Niemiecki kontratak doprowadził do zniszczenia ok. 52 dywizji radzieckich i odbicia z rąk Sowietów miast Biełgorod i Charków.
II wojna światowa, front wschodni | |||
Niemieckie oddziały pancerne nacierające na Charków | |||
Czas | |||
---|---|---|---|
Miejsce |
Charków i okolice | ||
Terytorium | |||
Przyczyna |
ofensywa radziecka po zwycięstwie pod Stalingradem | ||
Wynik |
taktyczne zwycięstwo III Rzeszy | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
49°58′00″N 36°19′00″E |
Kiedy niemiecka 6 Armia była okrążona pod Stalingradem, Armia Czerwona podjęła serię większych ataków przeciwko reszcie jednostek Grupy Armii „Południe”. 29 stycznia 1943 roku Sowieci rozpoczęli operację „Skaczok”, zaś 2 lutego operację „Zwiezda”, które pomiędzy styczniem a początkiem lutego przełamały niemieckie linie obronne, co doprowadziło do wyzwolenia przez oddziały radzieckie miast Charków, Kursk, Biełgorod, Woroszyłowgrad i Izium. Radzieckie sukcesy spowodowały nadmierne rozciągnięcie jednostek biorących udział w tych operacjach. Podczas ciągłych operacji wojska radzieckie zostały mocno wyczerpane i w niektórych dywizjach radzieckich pozostawało zaledwie 1 tys.–2 tys. żołnierzy. 21 lutego feldmarszałek Erich von Manstein rozpoczął kontrofensywę na Charków, używając w tym celu świeżego II Korpusu Pancernego SS i dwóch armii pancernych.
Pomimo tego, że siły niemieckie miały mniej ludzi niż oddziały Armii Czerwonej, to udało im się oskrzydlić, otoczyć i pokonać jednostki radzieckie na południe od Charkowa. Dzięki temu Manstein mógł ponowić swoją ofensywę na Charków 28 lutego. Pomimo rozkazów nakazujących otoczenie Charkowa od północy II Korpus Pancerny SS uderzył od razu na samo miasto 4 marca. 10 marca oddziały niemieckie podeszły do przedmieść miasta, które po kilkudniowych ciężkich walkach ulicznych, zostało ponownie zdobyte przez 1 Dywizję Pancerną SS 15 marca. Niemcy zdobyli Biełgorod trzy dni później, tworząc wybrzuszenie, które doprowadziło do bitwy na łuku kurskim w lipcu 1943 roku. W wyniku niemieckiej kontrofensywy Sowieci stracili ponad 80 tys. żołnierzy. Walki uliczne w Charkowie były także krwawe dla II Korpusu Pancernego SS, który do połowy marca stracił ok. 4300 żołnierzy. Bitwa ta doprowadziła do stabilizacji frontu wschodniego po katastrofalnej porażce pod Stalingradem.