Bitwa pod Lubiszewem
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Bitwa pod Lubiszewem (Lubieszowem) – starcie zbrojne w pobliżu Lubiszewa Tczewskiego 17 kwietnia 1577 w trakcie 2-letniej wojny Rzeczypospolitej ze zbuntowanym Gdańskiem, który nie uznał wyboru Stefana Batorego na króla Polski ze względu na niekorzystne dla Gdańska, a popierane przez władcę statuty Karnkowskiego.
wojna Rzeczypospolitej z Gdańskiem | |||
Bitwa pod Lubiszewem | |||
Czas |
17 kwietnia 1577 | ||
---|---|---|---|
Miejsce | |||
Terytorium | |||
Wynik |
wygrana Polaków | ||
Strony konfliktu | |||
| |||
Dowódcy | |||
| |||
Siły | |||
| |||
Straty | |||
| |||
54°05′21,8400″N 18°42′20,1600″E |
Wojska polskie liczyły 1000 piechoty i 1300 jazdy pod dowództwem hetmana nadwornego Jana Zborowskiego, a wojska gdańskie – 3100 landsknechtów, 400 najemnych rajtarów, 400 jazdy miejskiej, 6-8 tys. milicji gdańskiej, w sumie 10-12 tys. żołnierzy pod dowództwem Jana Winkelbrucha.
Początkowo polsko-węgierska piechota zdobyła baterie artylerii gdańszczan, które następnie zostały skierowane w stronę przeciwnika. Bitwę rozstrzygnęły ataki jazdy. Po drugiej szarży husarii, gdańszczanie rzucili się do ucieczki. W pogoni jazda polska dotarła aż pod Gdańsk.
Straty wojsk gdańskich wyniosły 4416 poległych i 1000 jeńców, a wojska królewskie straciły 187 żołnierzy, w tym 60 zabitych.