Boeing B-50 Superfortress
Z Wikipedii, wolnej encyclopedia
Boeing B-50 Superfortress – wersja rozwojowa samolotu Boeing B-29 Superfortress z mocniejszymi i nieco nowocześniejszymi silnikami Pratt & Whitney R-4360. W wyniku zmniejszenia współczynnika obciążenia mocy samolot miał lepsze parametry lotne (prędkość wznoszenia, pułap) od B-29.
B-50 Lucky Lady II | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Producent | |||
Typ | |||
Konstrukcja |
metalowy średniopłat z czterema silnikami gwiazdowymi | ||
Załoga |
8 | ||
Historia | |||
Data oblotu | |||
Lata produkcji |
1947–1953 | ||
Wycofanie ze służby | |||
Liczba egz. |
371 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd |
4× silnik gwiazdowy Pratt & Whitney R-4360-35 | ||
Moc | |||
Wymiary | |||
Rozpiętość |
43,1 m | ||
Długość |
30,2 m | ||
Wysokość |
10 m | ||
Powierzchnia nośna |
159,9 m² | ||
Masa | |||
Własna |
38 506 kg | ||
Użyteczna |
55 270 kg | ||
Startowa |
78 470 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. |
635 km/h | ||
Prędkość przelotowa |
393 km/h | ||
Prędkość wznoszenia |
11,2 m/s | ||
Pułap |
11 250 m | ||
Zasięg |
12 478 km | ||
Promień działania |
3855 km | ||
Współczynnik obciążenia konstrukcji |
343 kg/m² | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
13 × Karabin maszynowy M2 kal. 12,7 mm Uzbrojenie bombowe: do 9100 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
Stany Zjednoczone | |||
Rzuty | |||
|
USAF używał B-50 w okresie od roku 1948 do 1963, głównie jako samolotu rozpoznawczego dalekiego zasięgu (RB-50B), samolotu-cysterny (KB-50J) i samolotu szkoleniowego (TB-50H).
Boeing wyprodukował tylko 371 samolotów, które były w istocie ostatnim wcieleniem B-29 i ostatnim nieodrzutowym bombowcem USAF.